Σήμερα η “ΑΛΗΘΕΙΑ” σας μεταφέρει εικόνες από τον εξωτερικό χώρο του Β΄ ΔΑΚ (Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Κατερίνης) και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Οι εικόνες όμως που σας παρουσιάζουμε, δυστυχώς δεν είναι οι μοναδικές που δείχνουν την παραμέληση του Β΄ ΔΑΚ και αυτό είναι που μας στεναχωρεί περισσότερο. Γιατί άντε ένα τοιχίο με λίγο σοβά και λίγη μπογιά το φτιάχνεις, τα χόρτα κάποια στιγμή τα κόβεις, αλλά δεν λύνεις έτσι τα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν το Β’ Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο της πόλης μας. Προβλήματα που έχουν να κάνουν με υλικοτεχνικές υποδομές και εγκαταστάσεις και προβλήματα για τα οποία θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε επόμενα ρεπορτάζ μας.
Το Β΄ ΔΑΚ, βγάζει μια εικόνα εγκατάλειψης, παρακμής και μοιάζει ως ο «φτωχός συγγενής» του άλλου Δημοτικού Αθλητικού Κέντρου της πόλης μας, του Α΄ ΔΑΚ. Δεν λέμε ότι δεν έχει γίνει τίποτα όλα αυτά τα χρόνια. Π.χ. το κολυμβητήριο βελτιώνεται σιγά σιγά, αλλά είναι πάρα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν.
Στο Β΄ ΔΑΚ όμως «μεγαλώσαμε» σχεδόν όλοι μας!
Είναι πολλές και ευχάριστες οι αναμνήσεις της γενιάς μας… 50+ από αυτόν τον χώρο. Ήταν η διέξοδος μας και πολλών συμπολιτών μας, που αντί για τις καφετέριες επιλέγαμε με μια μπάλα στο χέρι να κατηφορίσουμε προς τα εκεί και να ξεχνάμε να γυρίσουμε σπίτια μας, με τους γονείς μας να μας περιμένουν για να μας… μαλώσουν. Ατέλειωτες οι ώρες που παίζαμε μπάσκετ στα εξωτερικά γήπεδα, αλλά και μέσα στο κλειστό (τότε επιτρέπονταν να παίξουμε μέσα). Περισσότερες οι ώρες αναμονής, περιμένοντας να αδειάσει μια μπασκέτα. Ποδόσφαιρο στο χωμάτινο τότε γήπεδο, γινόμασταν αγνώριστοι από την σκόνη και την λάσπη! Κάναμε παρέες, κάναμε νέους φίλους, και πολλούς ανταγωνιστές στους “αγωνιστικούς” χώρους. Δεν είχε πολλές επιλογές η Κατερίνη εκείνα τα χρόνια και ευτυχώς που υπήρχε το Β΄ ΔΑΚ.
Και σε όλα τα παραπάνω, έρχονταν και έδεναν οι μεγάλες ομάδες του Πιερικού στο μπάσκετ, και του Αρχέλαου στο χάντμπολ που μας πρόσφεραν επιτυχίες και χαμόγελα! Και ξημεροβραδιάζαμε εκεί! Ήταν το δεύτερο σπίτι μας!
Η εικόνα όμως που βλέπουμε σήμερα μας πληγώνει…
Τόσο “εντός των τειχών”, όσο και εκτός. Και στεναχωριόμαστε, όχι μόνο γιατί αυτές οι άσχημες εικόνες «γκριζάρουν» τις αναμνήσεις μας, αλλά στεναχωριόμαστε γιατί τα παιδιά μας, τα παιδιά της πόλης μας δεν έχουν αυτό που θα έπρεπε να έχουν. Σύγχρονες, λειτουργικές αθλητικές εγκαταστάσεις, ασφαλείς, που θα τα κάνουν να μην θέλουν να ξεκολλήσουν από εκεί!!!
Και εδώ στην “ΑΛΗΘΕΙΑ” θα συνεχίσουμε να τις ζητάμε, να τις απαιτούμε, μέχρι τα παιδιά μας να τις αποκτήσουν!!!
ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ..
