Πέθανε από ανακοπή καρδιάς η Ρούξι Ντουμιτρέσκου. Στα 46 της χρόνια η πρώην αθλήτρια των Βριλησσίων, του Παναθηναϊκού, αλλά και της Εθνικής Ελλάδας (είχε πολιτογραφηθεί Ελληνίδα) άφησε την τελευταία της πνοή από ανακοπή καρδιάς!
Γεννήθηκε την πόλη Βαλτσέα και ξεκίνησε το βόλεϊ στο Πιτέστι πριν έρθει στην Ελλάδα για τα Βριλήσσια και τον Παναθηναϊκό στη συνέχεια ενώ απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα και έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Στο Τριφύλλι αγαπήθηκε όσο λίγες αθλήτριες που έχουν φορέσει τη φανέλα του, με τους οπαδούς του συλλόγου να μην μπορούν να πιστέψουν την τραγική είδηση και να την αποθεώνουν για την παρουσία της εκεί τα προηγούμενα χρόνια.
Παντρεύτηκε με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, τον Ολυμπιονίκη του τάεκβοντο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από δύο χρόνια. Μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Φίλιππο.
Το ζευγάρι είχε χωρίσει και η 46χρονη τα τελευταία χρόνια να ζει μόνιμα στη Ρουμανία όπου είχε ακαδημία βόλεϊ. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, χθες υπέστη ανακοπή στο σπίτι της και άφησε την τελευταία της πνοή.
ΚλείσιμοΤην είδηση έκανε γνωστή η Ομοσπονδία βόλεϊ της Ρουμανίας
DECES Drum lin spre stele, Ruxi Dumitrescu! 🖤🖤🖤 O veste groaznică în voleiul feminin românesc! Duminică seara, la doar…Posted by Federatia Romana de Volei on Sunday, March 3, 2024
Η Ντουμιτρέσκου υπήρξε τεράστια μορφή για το βόλεϊ γυναικών του Παναθηναϊκού φορώντας την πράσινη φανέλα από 2003 μέχρι το 2010, τα τελευταία δύο χρόνια ως αρχηγός της ομάδας. Το 2010 αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση και επέστρεψε πάλι για μια σεζόν 2013-14 στον Ηρακλή Κηφισίας.
Συνολικά κατέκτησε 7 Πρωταθλήματα, 8 Κύπελλα και σε προσωπικό επίπεδο βραβεύτηκε 2 φορές MVP σε τελικούς Κυπέλλου.
Η ανακοίνωση του Παναθηναϊκού ΑΟ για τον θάνατό της.
«Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια για τον απρόσμενο χαμό της εμβληματικής αρχηγού της γυναικείας ομάδας βόλεϊ, Ρούξι Ντουμιτρέσκου.
Στη θλίψη βυθίστηκε σύσσωμος ο Σύλλογος στην είδηση του χαμού της Ρούξι Ντουμιτρέσκου που έφυγε από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία μόλις 46 ετών.
Η Ντουμιτρέσκου ήταν η εμβληματική φυσιογνωμία των φίνων κοριτσιών στη σύγχρονη ιστορία και μάλιστα εδώ και λίγους μήνες αποτελούσε την πρέσβειρα του Παναθηναϊκού στη Ρουμανία.
Ήταν ένα μικρό δείγμα ένδειξης τιμής του Συλλόγου προς την αθλήτρια που κράτησε ψηλά την πράσινη σημαία.
Γεννήθηκε την πόλη Βαλτσέα και ξεκίνησε το βόλεϊ στην ομάδα της Ντάτσια Πιτέστι στη Ρουμανία, ενώ ήταν διεθνής τόσο με την εθνική Ρουμανίας κάτω των 20 ετών από το 1992, όσο και με την ομάδα γυναικών, όταν στα 17 της αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης στη Βραζιλία.
Το 1997 ήρθε στην Ελλάδα για την ομάδα των Βριλησσίων που πήρε ένα πρωτάθλημα και τρία κύπελλα Ελλάδας.Η Ρούξι Ντουμιτρέσκου έχει γράψει τη δική της ιστορία με τα πράσινα χρώματα και τίμησε την πράσινη φανέλα από το 2003 μέχρι το 2010.
Συνολικά με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Α1 (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), 7 Κύπελλα Ελλάδας (2000, 2003, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010), ενώ βραβεύθηκε δύο φορές MVP σε τελικούς Κυπέλλου (2005, 2008). Σε ευρωπαϊκό επίπεδο κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο Challenge Cup (2009).
Επανήλθε το 2013 και αγωνίστηκε για μία σεζόν με τον Ηρακλή Κηφισίας.
Με την Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε για πέντε χρόνια με αρχή τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 στην πρώτη συμμετοχή του γυναικείου βόλεϊ σε Ολυμπιακή διοργάνωση και κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Μεσογειακούς αγώνες του 2005 στην Ισπανία.
Σαν επικήδειο κρατάμε κάποια λόγια της που είχε πει κατά καιρό για τον Σύλλογο
-«Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ερχόμουν πιο νωρίς στον Παναθηναϊκό».
-«Μου το έχει περάσει ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Αυτοί με έκαναν Παναθηναϊκό και εγώ εκδηλώνομαι έτσι. Με έχουν κατηγορήσει πολλοί ότι μιλάω σαν οπαδός και δεν θα έπρεπε να το κάνω γιατί είμαι αθλήτρια. Το κάνω όμως αυτό γιατί έτσι το νιώθω
-«Η σημαία του Παναθηναϊκού είναι μία και έχει πάνω της το Τριφύλλι. Εμείς οι αθλητές είμαστε περαστικοί από τον Παναθηναϊκό».
«Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο του Παναθηναϊκού γιατί μα σεβόταν πάντα και δεν έδινε σημασία στη εμφάνιση μας αλλά στον τρόπο παιχνιδιού μας. Και με στολή αστροναύτη να παίζαμε, πάλι το ίδιο χειροκρότημα θα εισπράτταμε».
