Ευχαριστήριο των υγειονομικών σε αναστολή

Είναι στιγμές στις ζωές μας που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τα αισθήματα που νιώθουμε για τις πράξεις των άλλων που έχουν τον καθένα και την καθεμιά μας αποδέκτη.

Έτσι και εμείς πριν από 2 χρόνια νιώθαμε δικαίωση για τον αγώνα που δίναμε με αυταπάρνηση -όπως ορκιστήκαμε άλλωστε – για τον κάθε ασθενή, ανεξάρτητα από την ασθένειά του, την ψυχολογική του κατάσταση, την προέλευσή του, την ιδεολογία και τα πιστεύω του. Δεν μας απασχολούσε η άποψη που είχε για εμάς ως εργαζομένους ακόμη και ως λειτουργούς της υγείας, και πόσο μάλλον όλα αυτά λόγω covid19.

Με πενιχρά μέσα, με επίπεδα ασφαλείας απαράδεκτα, με ανυπαρξία μετεκπαίδευσης για την αντιμετώπιση των περιστατικών, με υποστελέχωση νευραλγικών και καίριων ειδικοτήτων, με συνεχή έκθεση στην πίεση που ασκούνταν από ασθενείς, συγγενείς- εύλογα και αναμενόμενα – με προσωπικό κόστος, με έκθεση που έβαζε σε κίνδυνο τις ζωές μας, την υγεία μας αλλά και τις ζωές και την υγεία των συγγενικών μας προσώπων, γονέων, συζύγων, αδελφών ,τέκνων, εγγονών.

Αγωνιστήκαμε και μας χειροκροτήσατε με ανοιχτά φώτα στα μπαλκόνια σας- και όχι λουφάζοντας πίσω από κουρτίνες σκοτεινών δωματίων – αναγνωρίζοντας τον αγώνα που δίναμε για όλους σας και τα αποδεχτήκαμε με ταπεινότητα γιατί αυτό κάναμε όλα τα χρόνια αφού σε αυτό ταχθήκαμε ανεξάρτητα τις συνθήκες, τις αμοιβές μας και τις ελλείψεις του συστήματος υγείας.

Μας είχατε συγκινήσει τόσο πολύ πριν 2 χρόνια και εμείς δώσαμε κάθε ικμάδα μας, κάθε ψήγμα της ενεργητικότητάς μας παραγκωνίζοντας κούραση, κόπο, ξενύχτια για να βγουν οι βάρδιες, να είμαστε δίπλα στα απίστευτα πολλά περιστατικά – όχι μόνο covid19 – δίπλα στον πατέρα σας, στη μητέρα σας, στους συζύγους σας, στα αδέλφια, στα παιδιά, στους φίλους σας, στους γείτονές σας. Ράγιζε η καρδιά μας σε κάθε απώλεια, σε κάθε θάνατο από οποιαδήποτε αιτία όπως κάθε φορά όπως ραγίζει και τώρα για κάθε θάνατο εμβολιασμένου ή ανεμβολίαστου συνανθρώπου μας. Και μετά από τον Σεπτέμβριο του 2021 ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων στην υγεία πανελλαδικά είμαστε χωρίς μισθό γιατί επιλέξαμε μέσα από το αναφαίρετο και πανανθρώπινο δικαίωμά μας – που δεν έχει ανάγκη να στηρίζεται σε υπουργικές αποφάσεις, σε αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και κάθε άλλου οργάνου – και μιλάμε για το δημοκρατικό και πανανθρώπινο δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής, της έκφρασης της ελεύθερης βούλησης.

Ήμασταν πολλοί και θα ήμασταν ακόμη περισσότεροι/ες αν ο βιασμός της ψυχής των συναδέλφων δεν τους οδηγούσε στο να αποδεχθούν ιατρική πράξη. Και είμαστε πάρα πολλοί/ές και πάλι γιατί όλοι όσοι εξαναγκάστηκαν είναι μαζί μας και το ζούμε καθημερινά ακόμη και μέσα από τη σιωπή τους, την σιωπή ανθρώπων που «βιάστηκαν» με έναν απάνθρωπο ιατρικό βιασμό για χάρη των παιδιών τους, της επιβίωσής τους. Μπορεί η φτώχεια να είναι η χειρότερη μορφή βίας σύμφωνα με τον Γκάντι αλλά η αναστολή είναι η καταρράκωση και η με πρόθεση υλική, φυσική, πνευματική και ψυχική μας εξόντωσης.

Όσοι/ες είμαστε σε αναστολή δεν έχουμε πάψει στιγμή να αγωνιζόμαστε σε κάθε συγκέντρωση και δράση με αυταπάρνηση και προσωπική θυσία. Δράσεις και συγκεντρώσεις πολυπληθέστατες που τα συστημικά ΜΜΕ δεν προβάλλουν ποτέ!!

Και φτάσαμε την Τετάρτη ……….όπου ένα σχολείο, το Μουσικό Σχολείο Κατερίνης εμπνεύστηκε και διοργάνωσε με ένθερμο και αυθόρμητο τρόπο και συνάμα με επαγγελματισμό, μια εκδήλωση που θα την ζήλευαν μεγάλοι διοργανωτές παρόμοιων δράσεων.

Ο μεστός συγκλονιστικός λόγος των παιδιών που τόσα άσχημα έχουν ζήσει τα τελευταία δύο χρόνια, τα εξαίσια τραγούδια τους, οι αφιερώσεις τους, η συνανθρώπινη αυταπάρνηση του Διευθυντή κ. Βαρδακώστα και των εκπαιδευτικών που συνέβαλαν στην διοργάνωση μας συγκίνησε όλους/ες που ήμασταν εκεί. Αναζητήσαμε να βρούμε παρόμοιες εκδηλώσεις πανελλαδικά αλλά δεν βρήκαμε κάτι αντίστοιχο και αυτό μας έκανε να υποκλιθούμε στο μεγαλείο της ψυχής τους, λίγοι κάνουν έργα τα λόγια τους.

Για εμάς ήταν το πιο ελπιδοφόρο χειροκρότημα, η μεγαλύτερη στήριξη που πήραμε, δεν βρίσκουμε λόγια να ευχαριστήσουμε την ενέργεια του σχολείου που κάνει τον Πολιτισμό πράξη με επίκεντρο τον άνθρωπο, όπως δεν βρίσκουμε λόγια να ευχαριστήσουμε τον/την κάθε κάτοικο της πόλης και όχι μόνο που πρόσφερε από το υστέρημά του είδη πρώτης ανάγκης για τους συναδέλφους/ συναδέλφισσες μας με διακριτικότητα και σεβασμό.

Θέλουμε επίσης να ευχαριστήσουμε όλα τα blogs που συνέβαλαν στην προώθηση καθώς και στην κάλυψη της εκδήλωσης

ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ

ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗΛΗ