Η ιστορία της αξιοποίησης του Ολύμπου για λόγους οικονομικούς και τουριστικούς- κερδοσκοπικούς ρίχτηκε σαν ιδέα από το Σπήλιο Αγαπητό έναν κοσμοπολίτη επιστήμονα . Μιλάμε για το 1919 φυσικά.
Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη χώρα μας ήταν στο πρώιμο στάδιο. kανείς δεν σκέφτονταν τότε τον τουρισμό ως ένα αναπτυξιακό εργαλείο με όρους μαζικού τουρισμού, μία «βαριά βιομηχανία» δηλαδή όπως λένε σήμερα, την οποία επιφυλάσσουν οι ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και η άρχουσα τάξη για την Ελλάδα .
«ΤΑ ΓΚΑΡΣΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ».Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια έως ότου αναπτυχθεί η Πιερία τουριστικά, κυρίως παραθαλάσσια και δευτερευόντως στον Όλυμπο.
Προηγήθηκε η ανακήρυξη του Ολύμπου ως Εθνικού Δρυμού με το καθεστώς προστασίας που προέβλεπε τότε ο νόμος, το 1938 δηλαδή.
Τα χρόνια πέρασαν και η περιοχή μας υπέστη αρκετά οικονομικά πλήγματα στην αγροτική της οικονομία και στη βιοτεχνία .
Παλιότερα, τη δεκαετία του 1960, πολλοί κάτοικοι της Πιερίας μετανάστευσαν, κυρίως στη Δυτική Γερμανία, για να βρουν δουλειά.
Ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας το 1999 έδωσε ακόμη ένα χτύπημα στον τουρισμό της περιοχής που προέρχονταν από τη Σερβία και τις άλλες βαλκανικές χώρες
Μπροστά σε αυτά τα αναπτυξιακά αδιέξοδα η ντόπια μεγάλη επιχειρηματική τάξη και τα αστικά πολιτικά κόμματα, αλλά και εκπρόσωποι της τοπικής διοίκησης, έριχναν την ιδέα αξιοποίησης του Ολύμπου , αξιοποίηση πού, υποτίθεται, θα έλυνε τα αναπτυξιακά αδιέξοδα της περιοχής, θα «χτυπούσε την ανεργία» και , το κυριότερο, θα εξασφάλιζε κέρδη στους επιχειρηματίες.
Έτσι κάποια επιχειρηματικά συμφέροντα της περιοχής, εκτος από την αυτόνομη κίνησή τους, υποστηρίζουν εταιρείες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με διάφορα ονόματα και ρίχνουν την ιδέα οικονομικής αξιοποίησης και εκμετάλλευσης του Ολύμπου.
Την όλη προσπάθεια βοηθούν και κάποιοι πανεπιστημιακοί.
Ως όχημα χρησιμοποιούν και επικαλούνται την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά, τις «διαχρονικές αξίες του Ολύμπου και των Πιερίων» κλπ.
Προσπαθούν να εμπλέξουν την τοπική διοίκηση , δήμους και περιφέρεια , την εκπαίδευση στο σχέδιο αυτό.
Όπως καταλαβαίνει κανείς η όλη Ιδέα δεν έχει σχέση με κάποιες αξίες και πολιτισμό αλλά στοχεύει να χρησιμοποιηθεί η πολιτιστική κληρονομιά ως μοχλός καπιταλιστικής οικονομικής ανάπτυξης.
Όταν λέμε οικονομική ανάπτυξη στον καπιταλισμό εννοούμε την κερδοσκοπία μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων πάνω στο έδαφος εργασιακών ανατροπών και εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι θα βρίσκουν δουλειά ως σύγχρονοι δούλοι.
Έχουμε και λέμε λοιπόν…
ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ…
Το 1985 την ιδέα ρίχνει ο διαφημιστής Πισσάνος για την ίδρυση
αρχαίας πόλης και πανεπιστήμιου, λέγοντας «επιτέλους τι πουλάμε εμείς οι Έλληνες;»
Το 1989 η ιδέα είναι για Ιδιωτικό πανεπιστήμιο αρχαιολογικών σπουδών και υποστηρίζεται στα σοβαρά η «αιματολογική συγγένεια Βάσκων– Ελλήνων» με χρηματοδότηση της Τράπεζας Μπιλμπάο.
Το 1993 επιχειρείται αγορά 50.000 στρ από τους αδελφούς Σκουλούδη
Το 1995 δημοσιεύεται άρθρο του καθηγητή Παντερμαλή για το «ίδρυμα Μ. Αλεξάνδρου» στους πρόποδες του Ολυμπου .
Το 2004 η ΑΓΡΟΓΗ Α.Ε. αγοράζει έκταση κοντά στο Σταθμό.
Το 2006 η υπουργός του ΠΑΣΟΚ και επίτροπος της Ε.Ε. Διαμαντοπούλου. προτείνει αξιοποίηση της παραλιακής ζώνης με δημιουργία θεματικού πάρκου
Το 2007 προτείνεται η αγορά 1000 στρεμμάτων στον Όλυμπο από Ρώσους επιχειρηματίες, στα 1500 μέτρα .
Το 2009 στέλνεται επιστολή της συντονιστικής επιτροπής για το «Σχολείο Ολύμπου» στο δήμαρχο Κατερίνης Χιονίδη για «προώθηση της επιχειρηματικής ανάπτυξης» .
Το 2009 η ελληνική εταιρεία «ΠΑΙΔΕΙΑ» προτείνει στέγη στο Δίον, διδασκαλία μυθολογίας και ένα «μεγαλόπνοο σχέδιο χρηματοδότησης» από τις εταιρίες Mobile –India Telecom– Gms.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ
- Ημερίδα στο Επιμελητήριο για την αξιοποίηση του Ολύμπου με αφορμή την ψήφιση νομοσχεδίου για τον Εθνικό δρυμό
2.Το ίδρυμα Μεγάλου Αλεξάνδρου
3.Το 2015 τα «Ολυμπια εν Διω» προσπάθεια δύο ισόβιων μελών της εταιρίας στην οποία εμπλέκουν και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
- «Σχολή Ολύμπου» το 2014, με την εμπλοκή τεσσάρων δήμων της περιοχής
- «Λίκνο των Μουσών» το 2018, δέσμευση ενός μέρους του Ολύμπου στην περιοχή Καρυών.
Τελευταία , το 2019, είχαμε και το στήσιμο ενός θεματικού πάρκου μέσα στην έκταση της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης από μία εταιρεία με περιεχόμενο την προβολή των 12 θεών του Ολύμπου και της μυθολογίας που τους συνοδεύει, μίας κακόγουστης και αντιαισθητικής Disneyland, ενός χολιγουντιανού Λας Βεγκας, που καμία σχέση δεν έχει με την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά, όπου θα προβάλλονταν οι «αταξίες και οι έρωτες» των 12 θεών του Ολύμπου.
Μα τόσοι πολλοί να διεκδικούν την αποκλειστική πατρότητα μιας ιδέας , που παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της περί «διαχρονικών (!!!) αξιών του Ολύμπου» κλπ, στο τέλος καταλήγουν, συμφωνώντας, στην
οικονομική (καπιταλιστική) ανάπτυξη , μια τόσο κοινότοπη ιδέα.
Οι άνθρωποι ψάχνουν για πελάτες και όχι για σκεπτόμενους ανθρώπους, ψάχνουν για ανθρώπους που θα καταναλώνουν το οποίο προϊόν και δεν θα πλουτίζουν τις γνώσεις τους και τον πολιτισμό τους.
Το παρόν σημείωμα γράφεται με αφορμή την παραχώρηση έκτασης από το δήμο Ανατολικού Ολύμπου στο Λιτόχωρο, σε μη κερδοσκοπική εταιρεία για την «αξιοποίηση» της, με βάση τους σκοπούς που προβλέπει το καταστατικό της. Τελικά η έκταση παραχωρήθηκε με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, ευτυχώς όχι ομόφωνη αφού η «Λαϊκή Συσπείρωση» καταψήφισε, για τρία χρόνια αν και η εταιρεία, ενώ αρχικά το ζητούσε για δύο, επανήλθε με πρόταση της για 18 χρόνια ώστε η αναπτυξιακή πρόταση της να κριθεί επιλέξιμη από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η παραχώρηση σε τρίτο δεν αποκλείεται, ούτε η συνεργασία με άλλο νομικό πρόσωπο που «προάγει τα τοπικά συμφέροντα».
Προβλέπεται επίσης η συνεργασία με ιδιωτικούς χορηγούς ενώ ερωτήματα υπάρχουν και ως προς τις χρήσεις γης.
Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για το ιδεολογικό περιεχόμενο της όλης προσπάθειας αλλά δεν είναι του παρόντος.
Ας θυμηθούμε επίσης την επίθεση αρχόντων της τοπικής διοίκησης στην αρχαιολογική υπηρεσία, την αρμόδια εφορεία αρχαιοτήτων της Πιερίας για την αξιοποίηση αρχαιολογικών ευρημάτων, για λόγους τουριστικούς.
Στο στόχαστρο έχει μπει και η περιβαλλοντική νομοθεσία αλλά και η αρχαιολογική που εμποδίζουν , υποτίθεται, την καπιταλιστική ανάπτυξη και την ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου στο έδαφος της ανατροπής των εργατικών δικαιωμάτων και επιδείνωσης της θέσης των εργαζομένων.
Είναι μεγάλη η ευθύνη των αρχόντων της τοπικής διοίκησης αλλά και των δημοτικών συμβουλίων που εμπλέκονται σε τέτοιες ενέργειες που δεν προάγουν τα λαϊκά συμφέροντα στην περιοχή μας.
Μεγάλη είναι ευθύνη επίσης της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που εμπλέκεται στις κερδοσκοπικές προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων.
Το λαϊκό κίνημα ( εργατικό κίνημα, πολιτιστικοί φορείς, πνευματικοί άνθρωποι κλπ.) οφείλει να εμποδίσει τις καταστροφικές αυτές προσπάθειες και να προτείνει και να διεκδικήσει μια άλλη ανάπτυξη στο έδαφος της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, της προστασίας και της ανάδειξης του αρχαιολογικού και φυσικού πλούτου της περιοχής .
Ν. Σαλπιστής
Τ.Ε. Πιερίας του Κ.Κ.Ε.
