12 χρόνια περιμένουμε στο σωστό σημείο, μα άλλον περιμέναμε κι άλλος κάθε φορά ερχόταν. Πάντα πρώτοι και πάντα στο περιθώριο. Οι προτάσεις μας και οι ιδέες μας πάντα μειοψηφία, εκτός κι αν βόλευαν την πλειοψηφία, που φρόντιζε πάντα να τις καπηλεύεται. 

Η Κίνηση Ελεύθερων Εκπαιδευτικών είναι γένους θηλυκού κι αυτό έδωσε το λάθος μήνυμα στους συνδικαλιστικούς επιβήτορες. Αντισταθήκαμε σθεναρά και όσες φορές χρειάστηκε είπαμε ένα βροντερό ΟΧΙ. Αυτή τη φορά στο ραντεβού ήμασταν όλοι συνεπείς. Κι εμείς ως Κίνηση Ελεύθερων Εκπαιδευτικών φωνάζουμε δυνατά «me too» και λέμε στους Τζαμπαμάγκες: «Το DNA σας δεν θα περάσει στην επόμενη γενιά».

Απ’ όλους και όλες εμάς ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όσους και όσες από εσάς δεν φοράτε παρωπίδες. Χαιρετίζουμε το αποτέλεσμα των εκλογών, αναλαμβάνουμε την τεράστια ευθύνη να βγάλουμε την Ε.Λ.Μ.Ε. Πιερίας από το τέλμα, στο οποίο την έχουν ρίξει οι κομματικοί συνδικαλιστές και δεσμευόμαστε να είμαστε συνεπείς σε όλα όσα υποστηρίζουμε στα 12 χρόνια της ύπαρξής μας. 

Το κείμενο, που ακολουθεί, είναι προϊόν φαντασίας και προτείνεται για λόγους ψυχαγωγικούς.

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μωρό γατάκι, που ξέχασε να μεγαλώσει και έκλαιγε ψάχνοντας τη μαμά του. Κι όσο η μαμά του το είχε γραμμένο, τόσο το γατάκι γυρνούσε απελπισμένα δεξιά κι αριστερά, (κυρίως όμως αριστερά), προσπαθώντας να εκφοβίσει τις μεγάλες γάτες, οι οποίες ωστόσο το είχαν επίσης γραμμένο κανονικά. Έτσι το γατάκι πήρε το μπουζουκάκι και το έριξε στο μοιρολόι

Είμαι αϊτός χωρίς φτερά

και θέλω να πετώ ψηλά

μα είναι η ώρα η κακιά

και σέρνομαι χωρίς φτερά

Το γατάκι, που βρυχάται, ποιος το φοβάται; Δείχνει τα δόντια και τα νύχια του, αλλά στο κάτω κάτω τι ζημιά μπορεί να κάνει; Ένα απλό γατάκι είναι, που περιμένει τη μαμά του να το σώσει.

Στο «άγνωστο κείμενο», που προηγήθηκε, να δούμε τώρα ποιος θα κάνει τη μετάφραση.

Γιώργος Βαρδακώστας