(Του Μάρκου Μπόλαρη)

Καθώς εισέρχεται μεγαλοπρεπώς 

η Αγιονορείτικη χερσόνησος στο πέλαγος, 

καθώς σκίζει τις θάλασσες 

γιά να φτάσει στην καρδία του Βορείου Αιγαίου,

Φουσκώνει και φουντώνει , έτσι ώστε, 

ενώ ξεκινά από την αρχαία Άκανθο, 

τα νύν Ιερισσό,

ξεκινά χθαμαλή και χαμηλοβλεπούσα 

από τα 5 – 10 μέτρα ύψος ,

καθώς διαδράμει φουριόζα εν τω πελάγει

καταλήγει υπερήφανη

στο κραταιό Άθωνα , που καυχιέται πως 

στέκεται εκεί φρουρός και Βίγλα του Αιγαίου,

από τον καιρό της Τιτανομαχίας, 

όταν ο Δίας από τον Όλυμπο εκσφενδόνισε θεόρατο βράχο 

ίσαμε με ένα βουνό 

για να χτυπήσει θανατερά έναν από τους Τιτάνες !

Μι είναι τω όντι

θαυμασμού άξιον τούτο το βουνό 

αφού το δέος κι ο θαυμασμός που προκαλεί 

τροφοδότησαν πλουσίως 

την μυθολογία των Ελλήνων της Τιτανομαχίας,

ημεροβίγλι του Αιγαίου 

στους αιώνες, στο διάβα της ιστορίας ,

σημάδεψε τα των Ελλήνων

με την καταστροφή του στόλου 

του Μεγάλου Βασιλέως των Περσών Δαρείου

στην Ανατολή του ε’ αιώνος πρό Χριστού,

του στόλου που διαφέντευε ο στρατηγός Μαρδόνιος,

κείνται στα ανήλιαγα βάθη του Αιγαίου

τα καράβια του Περσικού Στόλου άχρι του νύν,

άπατα τα νερά μπροστά από τον Άθωνα,

τα βαθύτερα του Αιγαίου,

σήμερα οι ψαράδες της Προδρομινής Σκήτης 

που ψάρεψαν εκλεκτά αλιεύματα 

με διαβεβαίωναν ότι 

στα τριάντα μέτρα από την ακτή,

το βάθος των νερών φτάνει τα 150 μέτρα,

κι ότι το δόλωμα για τις συναγρίδες 

είναι σαφριδάκι ολόφρεσκο τεμαχισμένο, 

γυρνά, όμως, κυλά ο καιρός,

ροδάνι, κόκκινη κλωστή δεμένη,

ροδάνι κόκκινη κλωστή,

οι Πέρσες διάβηκαν, αφού άνοιξαν διώρυγα 

στην Άκανθο , ενώνοντας τον κόλπο της Ιερισσού 

με τον Σιγγιτικό κόλπο , 

γραφτό τους ήταν πάλιν ο στόλος τους να συντριβή 

τώρα χάριν βέβαια 

στην εκπληκτική στρατηγική 

του Αθηναίου ναυάρχου του Θεμιστοκλή,

διαβήκαν οι Πέρσες,

ο Μέγα Αλέξανδρος δεν πρόλαβε να υλοποιήσει 

την υπερφίαλη πρόταση των αρχιτεκτόνων 

του να τραπεί ο Άθωνας ολόκληρος 

σε άγαλμα του Μακεδόνα στρατηλάτη, 

διαβήκανε κι οι αιώνες, 

ο Αθανάσιος , σοφός διδάσκαλος,

Τραπεζούντιος τω γένει,

στον Ακράθω θα εγκατασταθεί την Βασιλίδος των Πόλεων εγκαταλείποντας,

επιστήθιος φίλος του νικηφόρου Αυτοκράτορα,

Νικηφόρου του Φωκά,

την Μεγίστη Λαύρα θα κτίσει, 

κοινόβιον θα λειτουργήσει στο μοιράδι της Παναγίας, 

πρίν χίλιους εξήντα χρόνους,

πρώτος των κτητόρων θα αναδειχτεί, 

ουρανοδρόμος η Πολιτεία που θα αναγερθεί,

Είκοσι μοναστήρια, 

σκήτες και καθίσματα, κελλιά και ξηροκάλυβα, αρσανάδες και πύργοι, ελαιώνες κι αμπελώνες,

του Χριστού μιά Πολιτεία,

στους αιώνες πολυτάραχη η πλεύση,

Σέρβοι και Βούλγαροι, δι’ ολίγον,

Τούρκοι Οθωμανοί για αιώνες,

Γερμανοί στην κατοχή, 

στο Αγιονόρος το μαρτύριον και η μαρτυρία, 

μεσοπέλαγα αρμενίζω , στους καιρούς,

ο Αγιάζων και οι αγιαζόμενοι,

άλλης βίωσης κι άλλης θέασης εραστές,

μοναχοί στα βήματα των Πατέρων, 

το νήμα της παράδοσης, το νήμα της ζωής,

τη πτωχεία τα πλούσια, 

ακόμη και σήμερα, 

σε σπηλιές της γής, σε καλύβες, ασκητές 

χωρίς τον άρτο τον εκούσιο ωσάν στραουθία,

πετεινά του ουρανού , ούτε σπείρουσι

ουδέ θερίζουσι,

μιά ευθεία αμφισβήτηση της κοινωνίας μας, 

ή μήπως μιά άλλη πρόταση θέασης των καθ’ ημάς,

το φωτεινό πρόσωπο είναι που πείθει ,

Σημειωθήτω εφ’ ημάς το Φώς του Προσώπου Σου,

τούτο το φώς , άλλης τάξης φώς, 

τούτο είναι που αμφισβητεί τις ακλόνητες ββεβαιότητές μας, 

και δημιουργεί χαραμάδες που επιτρέπουν σε τούτο το άλλο φώς να φωτίσει , έστω και στιγμιαία 

το έσω σκότος , την μαυρίλα της κατάθλιψης, 

το αδιέξοδο μιάς αμείλικτης καθημερινότητας !

Στον Ακράθω, 

στην Βίγλα των καιρών και των χρόνων

που βιγλίζει 

τα μελανά του Αιγαίου νερά και της ψυχής μας !

Έρρωσθε !

Φώς ιλαρόν !