Για απειλές και εκφοβισμούς και για το παρασκήνο που επικρατούσε στο ελληνικό καράτε, μίλησε η Έλενα Χατζηλιάδου.
Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια παραχώρησε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Open και συγκλόνισε με όσα κατήγγειλε για αυτά που έζησε τα προηγούμενα χρόνια.
«Ο πρωταθλητισμός είναι απάνθρωπος. Υπήρχε κλίμα απειλής και φόβου. Δεν είμαι πλέον η ίδια. Μου έχουν πάρει τον ενθουσιασμό και το πραγματικό χαμόγελο», είπε αρχικά η Χατζηλιάδου και συνέχισε.
Ηταν ένας άνθρωπος που δεν ήταν εκλεγμένος, δε φαινόταν, ήταν στο παρασκήνιο και κινούσε τα νήματα. Είχε κάνει το ελληνικό καράτε επιχείρηση. Αυτή τη στιγμή ακόμα δε μπορεί να το ξεπεράσει κανείς. Όλο το ελληνικό καράτε έχει υποστεί το φόβο… Τηλεφωνήματα ότι «αν δεν πληρώσεις δε θα πας στους αγώνες, αν δεν κάνεις αυτό θα με βρεις απέναντί σου, θα σε τελειώσω». Όταν έχεις το φόβο μέσα σου ότι ίσως δε με δηλώσει στους αγώνες, ίσως χάσω τους Ολυμπιακούς, γιατί δεν κάνω ή δε λέω αυτά που θέλει αυτός… Όταν συνειδητοποιούσα ότι έχω κάποια δυναμική, προσπαθούσε να μου το καταστρέψει αυτό, να με λυγίσει, να με μειώσει, για να μην πάρω δύναμη. Μας ήθελε όλους υποχείριά του ουσιαστικά, να μας κάνει ότι θέλει».
Συνεχίζοντας, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια του καράτε είπε ότι «έπρεπε να παλεύω με τους δικούς μου δαίμονες κάθε φορά για να τους διώχνω και να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου στους αγώνες και να φέρνω τα μετάλλια. Άλλοι συναθλητές μου δε μπόρεσαν να το αντέξουν αυτό. Δεχόμασταν εκφοβισμό απειλές… Υπήρχε μια ομερτά στο ελληνικό καράτε», για να καταλήξει με μια αναφορά στη Σοφία Μπεκατώρου, η οποία ήταν η πρώτη που κατήγγειλε όσα γίνονταν στον ελληνικό αθλητισμό.
«Όταν έβλεπα την Μπεκατώρου να μιλάει, ήθελα να πάρω ένα τηλέφωνο και να αρχίσω να μιλάω. Περίμενα 10 χρόνια αυτή τη στιγμή. 10 ολόκληρα χρόνια είχα μέσα μου το θυμό και περίμενα την κατάλληλη στιγμή που θα τα πω και αυτός ο άνθρωπος θα με βλέπει. Νιώθω αυτή τη στιγμή μεγάλη δικαίωση και τώρα μπορούν να με κοιτάνε οι γονείς μου και να νιώθουν και αυτοί δικαιωμένοι. Νιώθω λύτρωση που μπορώ να μοιραστώ όλα αυτά που έχω ζήσει, που δε μπορούσα τόσα χρόνια γιατί δε θα ήμουν εδώ. Φοβόμουν, όπως όλοι, και από άλλες ομοσπονδίες… Νομίζω έχει γίνει στρατηγική όλο αυτό».
