Παρουσίαση θέματος:
Ανδρέας Κατσιάπης – Γαλανός *
π. Δημήτριος Παναηλίδης: Είναι ανάγκη,
οι άγιοι να κατέβουν από τις εικόνες τους
και να περιδιαβαίνουν σ’ όλη την Ελλάδα.
Η ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΑΥΤΗ ΟΜΙΛΙΑ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑ
ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ Δ.ΔΙΟΥ-ΟΛΥΜΠΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΙΕΡΙΑΣ.
«Αυτό το θαύμα πρέπει να γίνει σήμερα. Οι άγιοι να ξεκρεμαστούν από τους τοίχους που τους έχουμε καθηλώσει και να εισέλθουν στον σύγχρονο κόσμο. Να βγουν από τις κορνίζες τους και να μπουν στα σπίτια και στους δημόσιους χώρους. Οι άγιοι να γίνουν υπόθεση του σήμερα. Δηλαδή, κάθε Χριστιανός να γίνει πιστό αντίγραφο των αγίων. Η κοινωνία μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχει ανάγκη αγίων»!
Αυτά, μεταξύ άλλων, είπε στο εμπνευσμένο κήρυγμά του ο σεβάσμιος, π. Δημήτριος Παναηλίδης, κληρικός τής Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος, κατά την ημέρα εορτής τού αγίου Σπυρίδωνος, προστάτη τού χωριού Άγιος Σπυρίδωνας Δήμου Δίου-Ολύμπου Ν.Πιερίας (12 Δεκεμβρίου 2022).
Ολόκληρη η ομιλία τού π. Δημητρίου Παναηλίδη έχει ως εξής:
.JPG "Π. Δημήτριος Παναηλίδης: Τι Θα Λέγατε, Οι Άγιοι Να Κατέβαιναν Από Τις Εικόνες Τους Και Να Περιδιάβαιναν Όλη Την Ελλάδα! 2")
Αλλοίμονο στην κοινωνία,
όταν η πρόοδος της γνώσης δεν συμβαδίζει
με την πρόοδο της αρετής.
«Ο άγιος Σπυρίδων είναι ένας σοφός οδηγός. Σοφός, ο άγιος Σπυρίδων;
Μα τι περγαμηνές διέθετε; Καμία!
Πόσα πανεπιστημιακά πτυχία είχε; Κανένα!
Πόσα σχολεία τελείωσε; Κανένα!
Πόσα συγγράμματα συνέγραψε; Κανένα!
Τότε; Πώς τον ονομάζουμε σοφό; Τον ονομάζουμε σοφό με τα κριτήρια του Θεού, όχι με τα κριτήρια του κόσμου. Αυτούς, που ο κόσμος τούς θεωρεί σοφούς, μπορεί στα μάτια τού Θεού να είναι μωροί, ανόητοι. Και αυτούς που ο κόσμος τούς θεωρεί αμόρφωτους, μπορεί για τον Θεό να είναι σοφοί!
Ο λόγος τού Θεού κάνει διάκριση μεταξύ κοσμικής σοφίας και σοφίας τού Θεού, δηλαδή της άνωθεν σοφίας. Ανθρώπινη σοφία, που δεν έχει σχέση με την αλήθεια, που είναι χωρισμένη από την αρετή, που είναι απλώς ένα εγκεφαλικό γέμισμα και φούσκωμα, μια τέτοια σοφία είναι «επίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης» (Καινή Διαθήκη, Επιστολή Ιακώβου, κεφ. 3 στίχος 15). Τέτοια είναι η σοφία στις ημέρες μας. Γεμίζει το μυαλό, αφήνει όμως άθικτη την καρδιά. Δημιουργεί ευφυΐες διανοητικές, αλλά τέρατα στην καρδιά.
Αλλοίμονο στην κοινωνία, όταν η πρόοδος της γνώσεως δεν συμβαδίζει με την πρόοδο της αρετής. Σήμερα η κοινωνία μας δεν κινδυνεύει από τους αμόρφωτους αλλά από τους μορφωμένους που είναι άγευστοι πνευματικότητος, άθεοι και άπιστοι. Το κουμπί τής πυρηνικής βόμβας που θα καταστρέψει κράτη ολόκληρα, δεν θα το πατήσει αμόρφωτος αλλά κάποιος άκαρδος και ψυχρός επιστήμων!
Σήμερα οι άνθρωποι έχουν πνεύμα (=αέρα) αλλά
δεν έχουν Άγιο Πνεύμα, δεν είναι σοφοί!
Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μορφώνονται οι άνθρωποι. Δεν φταίει η επιστήμη αλλά (φταίει) η άθεος επιστήμη. Αντίθετα, ένας άνθρωπος που πιστεύει και ζει τη χριστιανική ζωή, έχει τη σοφία τού Θεού. Η «άνωθεν σοφία, πρώτον μεν αγνή εστίν, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, μεστή ελέους» (Καινή Διαθήκη, Επιστολή Ιακώβου, κεφ. 3, στίχος 17). Τέτοια σοφία είχε ο άγιος Σπυρίδων.
Αγράμματος κατά κόσμον, σοφός όμως κατά Θεόν. Έτσι τον ονομάζουν (εκείνοι που συνέταξαν) τα τροπάρια. Έτσι τον ονομάζει ο απόστολος Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάζεται κατά την ημέρα τής εορτής τού αγίου Σπυρίδωνος. Λέγει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος: «Βλέπετε πώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι αλλ’ ως σοφοί» (Καινή Διαθήκη, Επιστολή Αποστόλου Παύλου προς Εφεσίους, κεφ. 5, στίχος 15). Περπάτησε ο άγιος Σπυρίδων στη ζωή όχι ως άσοφος αλλά ως σοφός. Ήταν άνθρωπος του πνεύματος. Ήταν αληθινά πνευματικός άνθρωπος.
Μιλάνε και σήμερα για πνευματικούς ανθρώπους αλλά στην περίπτωσή τους το πνεύμα μάλλον εκλαμβάνεται με την αρχική σημασία τής λέξεως, δηλαδή, πνεύμα = άνεμος, αέρας… Αέρα έχουν στο μυαλό τους οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι χωρίς καν να πιστεύουν στην ύπαρξη του πνεύματος. Πιστεύουν μόνο στην ύλη και ζουν μόνο για την ύλη.
Πραγματικός άνθρωπος του πνεύματος είναι ο άγιος. Διότι το μυαλό του είναι ποτισμένο μέσα στο Πνεύμα το Άγιο. Διότι ο άγιος έχει τους καρπούς τού Πνεύματος. «Ο γαρ καρπός τού Πνεύματος εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία» (Καινή Διαθήκη, Επιστολή Αποστόλου Παύλου προς Εφεσίους, κεφ. 5, στίχος 9).
Ο άγιος Σπυρίδων προστατεύει και τιμάται
στα δύο ελληνικά νησιά, Κύπρος και Κέρκυρα,
που βρίσκονται στα δύο άκρα τού ελληνικού χώρου.
Ένας ο άγιος Σπυρίδων. Κι όμως, έχει ξεπεράσει σε αξία μυριάδες λεγόμενους σοφούς τού κόσμου. Χίλια εξακόσια χρόνια έχουν περάσει από την εποχή που έζησε. Στους αιώνες που κύλησαν, πέρασαν από τον πλανήτη τής γης σοφοί και τρανοί, πλούσιοι και άρχοντες, βασιλιάδες και αυτοκράτορες. Όλοι λησμονήθηκαν. Ο άγιος Σπυρίδων μένει.
Τι είχε λοιπόν ο άγιος Σπυρίδων που τον καθιστά περισπούδαστο; Ρήτωρ δεν ήταν. Ρητορεία του, η σιωπή του. Συγγραφέας δεν ήταν. Σύγγραμμα ελκυστικότατο, η αγία ζωή του. Διαφήμιση δεν έκανε. Ήταν ταπεινός. Αλλά δεν τον άφησε ο Θεός χωρίς διαφήμιση. Διαφήμιση του αγίου είναι τα θαύματά του. Διαφήμιση, το αδιάφθορο άγιο λείψανό του.
Κύπρος και Κέρκυρα, στα δύο άκρα τής Ελλάδος. Σαν ν’ αγκαλιάζει ολόκληρο τον ελληνικό χώρο ο άγιος Σπυρίδων. Και αποτελεί μαζί με τους άλλους αγίους τής κυπριακής γης, από τον απόστολο Βαρνάβα μέχρι τον εθνομάρτυρα Κυπριανό, αποτελούν την κυπριακή πρεσβεία στον ουρανό, που πρεσβεύει στον δίκαιο Θεό για τα δίκαια της Κύπρου, που τόσο βάρβαρα τα καταπατεί ο ασιάτης Αττίλας.
Αν και βοσκός στο επάγγελμα
έγινε Επίσκοπος στην Κύπρο.
Σήμερα, όμως, ο άγιος Σπυρίδων
δεν θα μπορούσε να γίνει Επίσκοπος,
λόγω έλλειψης τυπικών …προσόντων!
Ο άγιος Σπυρίδων είναι Κύπριος ως προς το γένος. Πράος ως προς τον χαρακτήρα. Απλούς και ησύχιος κατά τους τρόπους. Ποιμένας (βοσκός) κατά το επάγγελμα. Πολλοί από τους άνδρες τής Παλαιάς Διαθήκης προέρχονται από την ποιμενική ζωή. Ποιμένας ήταν ο Θεόπτης Μωυσής, ποιμένας και ο ψαλμωδός Δαβίδ. Ο Θεός τούς παρέλαβε από το κοπάδι των αλόγων (των χωρίς λογική) προβάτων και τους κατέστησε ποιμένες των λογικών προβάτων, ποιμένες τού λαού Του.
Το ίδιο συνέβη και με τον άγιο Σπυρίδωνα. Απλοϊκός βοσκός ήταν. Τον κάλεσε ο Θεός να γίνει ποιμένας τού λαού Του, ποιμένας τής Εκκλησίας, επίσκοπος Τριμυθούντος. Αν ο άγιος Σπυρίδωνας ζούσε στην εποχή μας, η κοσμική αξιοκρατία (που κατατρύχει σήμερα την Εκκλησία) δεν θα έκρινε κατάλληλο τον άγιο Σπυρίδωνα ούτε για …νεωκόρο! Διότι τού έλειπαν τα τυπικά προσόντα. Η αξιοκρατία όμως τού Θεού είναι αλάνθαστη. Τον έκρινε κατάλληλο να γίνει επίσκοπος.
Και το Άγιο Πνεύμα δεν άφησε άοπλο τον άγιο Σπυρίδωνα. Τον όπλισε με τρία πανίσχυρα όπλα.
1. Τον όπλισε με την αγάπη. Η αγάπη είναι η βάση και προϋπόθεση για οποιαδήποτε ποιμαντική δραστηριότητα.
2. Δεύτερο όπλο με το οποίο, το Άγιο Πνεύμα, όπλισε τον άγιο Σπυρίδωνα ήταν τα θαύματά του. Σε λίγους αγίους η Εκκλησία έχει δώσει τον τίτλο τού θαυματουργού.
3. Και το τρίτο όπλο με το οποίο το Άγιο Πνεύμα όπλισε τον άγιο Σπυρίδωνα ήταν η αγία ζωή του. Είθε κι εμείς όλοι μας, Σεβασμιότατε, να οπλισθούμε με αυτά τα όπλα.
Να ξαναζωντανέψουν οι άγιοι!
Οι Χριστιανοί να γίνουν άγιοι!
Αδελφοί! Καιρός να ξαναζωντανέψει ο άγιος Σπυρίδων. Να ξαναζωντανέψει στο πρόσωπο κάθε εκκλησιαστικού ποιμένα, κάθε κληρικού, κάθε Χριστιανού. Φανταστείτε το εξής: Ο άγιος να βγει από την πολύτιμη θήκη που έχουν το σκήνωμά του, να αρχίσει να περπατάει, να βγαίνει έξω από την εκκλησία (Ναό), να κυκλοφορεί στους δρόμους και στις πλατείες. Να αφήσει για λίγο τη λειψανοθήκη του και με ένα ραβδί στο χέρι να περιφέρεται παντού, να περιδιαβαίνει όλη την Ελλάδα!
Φανταζόμαστε ένα τέτοιο θαύμα; Αυτό το θαύμα πρέπει να γίνει σήμερα. Οι άγιοι να ξεκρεμαστούν από τους τοίχους που τους έχουμε καθηλώσει και να εισέλθουν στον σύγχρονο κόσμο. Να βγουν από τις κορνίζες τους και να μπουν στα σπίτια και στους δημόσιους χώρους. Οι άγιοι να γίνουν υπόθεση του σήμερα. Δηλαδή, κάθε Χριστιανός να γίνει πιστό αντίγραφο του αγίου. Η κοινωνία μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχει ανάγκη αγίων!
Εύκολα προσκυνάμε τις εικόνες και τα λείψανα των αγίων. Εύκολα ακολουθούμε τις λιτανείες τους Δύσκολα όμως τους μιμούμαστε και τους αντιγράφουμε. Η κοινωνία, αν τους μιμηθεί και τους αντιγράψει, θα πάψει να είναι κοινωνία αγρίων και θα γίνει κοινωνία αγίων. Και θα γίνει κοινωνία αγίων, όταν βάλουμε κανόνα ζωής μας και καθημερινής μας συμπεριφοράς, ένα και μόνο. Το θέλημα του Θεού. «Συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου» (Καινή Διαθήκη, Επιστολή Αποστόλου Παύλου προς Εφεσίους, κεφ. 5, στίχος 17).
Αυτό σημαίνει, να μη λαμβάνουμε σοβαρά το θέλημα του α ή του β, δηλαδή το τι θέλει ο κόσμος. Αλλά να έχουμε πάντα κατά νου ποιο είναι για κάθε περίσταση το θέλημα του Θεού και να αγωνιζόμαστε για την επιτέλεσή του.
Αμήν».
Όσες και όσοι θέλετε να σχολιάσετε αυτή την ομιλία, μπορείτε να μεταβείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο και να αφήσετε εκεί το σχόλιό σας.
—————————————
* Ο Ανδρέας Κατσιάπης – Γαλανός
είναι πτυχιούχος Α.Ε.Σ. Αθηνών,
πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Αθηνών,
δημοσιογράφος στην Κατερίνη.
https://www.facebook.com/profile.php?id=100009657090926
email: [email protected]
