Ταξίδι η Συμμετοχή στα “κοινά”…μη γελιόμαστε!
Εχει εσαεί κάτι από Οδύσσεια, αδυσώπητη μεν και τρομακτική αλλά εμφανίζει και μια λυτρωτική Ιθάκη πάντα στον επίλογο!
Έχει και μια σοφία απροσδόκητη…
καθώς παλεύεις, κάποιοι αίφνης φεύγουν, κάποιοι αίφνης έρχονται!
(Συνήθως οι γενναίοι και οι αθώοι “φεύγουν” πρώτοι!)
Σε εκπλήσσουν,συνεχώς,οι άνθρωποι,θετικά ή αρνητικά!
Στο τέλος,βέβαια, ξεχωρίζεις ευδιάκριτα τους φίλους από τους “φίλους”!
Τους αληθινούς από τους… δήθεν!
Τους “περαβεχείτες” από τους ευερέθιστους!
Τους διπρόσωπους από τους ευθείς!
Τους βαρβαρίσκους και τους κακόψυχους που αμετανόητοι και ατιμώρητοι καταστρέφουν την Φύση και τα άλογα Πλάσματα του Θεού
από τους ευλογημένους που στηρίζουν “παντί τρόπω” όσα επειδή γεννήθηκαν στον πλανήτη μας, δικαιούνται να υπάρχουν και να ζουν,αξιοπρεπώς!

Η ζωή,όμως, είναι Αγώνας…καταδίωξη είναι και όποιος αντέξει!
(Δεν είναι να μπαίνεις αδιαμαρτύρητα στην ουρά της Ντροπής και να εκπλιπαρείς για μια μερίδα “μπακαλιάρο-σκορδαλιά”!)
Εξάλλου,το ξέρεις πια, αν γονατίσεις, αν παραιτηθείς,πάντα καταφτάνει ανελέητος ο Διώκτης σου!
Μόνον,λοιπόν, όποιοι ούτε ξυπόλητοι δεν φοβήθηκαν τις πέτρες,μόνον αυτοί δεν περπάτησαν ποτέ στη λάσπη!
Και την χαρά που αγωνίστηκες πού την βάζεις;
Πάντως,στο κρεβάτι που κοιμάσαι ασυγκίνητος και αναίσθητος τέτοια γενεσιουργός “ερωμένη” χαρά ποτέ δεν θα σε επισκεφτεί!
(Μακριά από την Συνείδηση της Παρουσίας,
πέρα και έξω από τον Αγώνα, δηλαδή,
έχει φρικτή μοναξιά…δεν την ένιωσες ακόμη;
Τόσο βαθιά κοιμάσαι,ε;)
Ετσι “κοιμώμενο”, συνεπώς,σε βιάζουν ανενόχλητοι!
Μην διαμαρτύρεσαι, λοιπόν,που…πονάς τόσο!
Ανάλαβε εγκαίρως στον όποιον Αγώνα!
Μην αγωνιάς αν θα νικήσεις… Αξία έχει μόνον η Συνείδηση της Συμμετοχής!
Θα νικήσουν αργότερα τα…παιδιά σου, με την δική σου Πάλη!

( * Γράφει ο Ευγένιος Παπαδόπουλος-Ολύμπιος.
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας )