Πέρασαν κιόλας 10 χρόνια. Το χωριό μας μεγάλωσε. Έχει γίνει πια ολόκληρη πόλη. 10 χρόνια πάλης ενάντια στην αδικία, την αδιαφάνεια, την αναξιοκρατία, τον παραλογισμό. 10 χρόνια αγώνων για τα αυτονόητα. Δεν φοβηθήκαμε. Δεν κάναμε πίσω. Παλέψαμε ενάντια σ’ ένα διεφθαρμένο σύστημα και πετύχαμε αρκετές νίκες.
Όπλα μας τα 10 αυτά χρόνια ήταν το χαρτομάντηλο (για να σκουπίζουμε την λάσπη και τα σάλια) και η πένα. Η πένα που γράφει πάντα αλήθειες, όσο κι αν αυτές πονάνε, όσο κι αν στοιχίζουν σ’ αυτόν που τις γράφει.
Κοντέψαμε να ξεχάσουμε το νόημα των λέξεων. Μπερδέψαμε το άσπρο με το μαύρο. Μάθαμε ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτός, που τα κάνει, αλλά αυτός που τα γράφει! Όμως το ψηφιακό μελάνι ευτυχώς είναι ανεξάντλητο κι εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Δεν έχουμε κομματικές πατερίτσες, ούτε κομματικούς στρατούς να μας στηρίζουν. Δεν έχουμε χρώματα ούτε ταμπέλες. Δεν ακολουθούμε κομματικές γραμμές ούτε υπακούμε σε ανόητους κανόνες. Δεν χρωστάμε σε κανέναν. Δεν έχουμε εξαρτήσεις. Έχουμε μόνο εσένα. Εσένα που καταλαβαίνεις ότι στις 5 Νοεμβρίου δεν είναι οι βουλευτικές εκλογές. Μην έρθεις να μας πεις ότι μας ψήφισες. Μην ζητήσεις κέρασμα την Δευτέρα. Κάνε απλά το καθήκον σου, πρώτα απ’ όλα απέναντι στον εαυτό σου και κατόπιν απέναντι στους συναδέλφους σου.
Στις 5 Νοεμβρίου δεν γίνεται δημοσκόπηση. Επιλέγεις ποιος θα σε εκπροσωπήσει στα υπηρεσιακά συμβούλια. Ποιος θα αγωνιστεί για σένα. Ποιος θα παλέψει για διαφάνεια, δικαιοσύνη, αξιοκρατία, αξιοπρέπεια. Ποιος θα σε προστατεύσει απέναντι στις αυθαιρεσίες και δεν θα σε χρησιμοποιήσει για πολιτικές σκοπιμότητες.
Δεν θέλει και πολλή σκέψη. Στις 5 Νοεμβρίου έχεις μία μόνο επιλογή.
