Την ώρα τού ιερού κηρύγματος, Επίτροποι περιφέρονται στο εκκλησίασμα ζητώντας χρήματα!

Γράφει και υπογράφει ο

Ανδρέας Κατσιάπης – Γαλανός *

ΑΣΕΒΕΙΑ, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ

ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΝΤΥΠΩΣΗ…

Την ώρα τού ιερού κηρύγματος, 

Επίτροποι περιφέρονται στο εκκλησίασμα 

ζητώντας χρήματα!

Σε κατάσταση παρακμής βρίσκεται, εν πολλοίς, η Διοίκηση της Εκκλησίας, σε όλη σχεδόν την Ελλάδα, αλλά αυτό συχνά δεν γίνεται αντιληπτό με την πρώτη ματιά. Γιατί;

Διότι αν και παρατηρούνται, μέσα και έξω από τις εκκλησιές, πολλά μαζί αρνητικά φαινόμενα, εντούτοις, Επίσκοποι, Κληρικοί και Λαϊκοί, όλοι εμείς τα έχουμε πλέον συνηθίσει, γι’ αυτό και δεν μας κάνουν πια εντύπωση. Πρόκειται ωστόσο για φαινόμενα που είναι ιδιαιτέρως αταίριαστα ή και αντίθετα με την εν Χριστώ ζωή τής Εκκλησίας, ακόμη και ανίερα.

Αποσπούν την προσοχή των πιστών

από το θείο κήρυγμα.

Για παράδειγμα, έχω διαπιστώσει ότι, σε κάποιες εκκλησίες, όταν το κήρυγμα γίνεται μετά το «είς Άγιος, είς Κύριος, Ιησούς Χριστός», βγαίνουν Επίτροποι της Εκκλησίας και μαζεύουν χρήματα από το εκκλησίασμα.

Ναι, εκείνη την ώρα κηρύττεται ο Λόγος τού Θεού, και οι Επίτροποι μαζεύουν χρήματα αποσπώντας την προσοχή των πιστών από το θείο κήρυγμα! Ναι, εκείνη την ώρα, οι πιστοί ψάχνουν τις τσάντες και τα πορτοφόλια τους για να βρουν κέρματα και να τα αφήσουν στο καλαθάκι των Επιτρόπων. Ναι, εκείνη την ώρα υπάρχει μια μικρή αναστάτωση που μπορεί να διαρκέσει έως και 4-5 λεπτά ή, ενδεχομένως και λίγο περισσότερο, ανάλογα με τον αριθμό των πιστών στο εκκλησίασμα.

Ποιος διαμαρτύρεται; Κανείς!

Ποιος φταίει γι’ αυτή την κατάσταση;

Επίσκοποι, Κληρικοί, Λαϊκοί. Όλοι μας!

Ο Ιερέας ή ο Ιεροκήρυκας κηρύττει, λοιπόν, τον Λόγο τού Θεού, και οι Επίτροποι μαζεύουν χρήματα. Μάλιστα, κατά καιρούς έχω διαπιστώσει ότι ορισμένοι Επίτροποι, σε κάποιους Ναούς, πιάνουν και συζήτηση με κάποιους πιστούς: «Ω, τι κάνετε κύριε Τάδε»; «Τι γίνεται κυρία Τάδε»; «Χαιρετισμούς στον σύζυγο»… κλπ., κλπ., κλπ.

Για όλα αυτά, κανείς δεν διαμαρτύρεται γι’ αυτό που γίνεται εκείνη την ώρα. Ούτε και εγώ, μέχρι στιγμής, έχω τολμήσει να διαμαρτυρηθώ, ευπρεπώς βέβαια, και να πω στον Επίτροπο: «Καλέ μου άνθρωπε, εδώ ακούμε κήρυγμα, ακούμε τον Λόγο τού Θεού, κι εσύ μαζεύεις χρήματα»;

Φταίει όμως ο Επίτροπος; Όλοι φταίμε! Οι Επίσκοποι, οι Κληρικοί, οι Επίτροποι αλλά και εμείς οι Λαϊκοί. Όλοι φταίμε! Και επειδή σήμερα θέλω να εξιλεωθώ για την αφωνία μου απέναντι σ’ αυτή την ανίερη κατάσταση, γράφω δυο λόγια, μήπως τα διαβάσουν κάποιοι Επίσκοποι, κάποιοι Κληρικοί, κάποιοι Επίτροποι και κάποιοι Λαϊκοί, μήπως και διορθωθεί κάπως αυτή η κατάσταση.

«Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω»!

Τι μπορεί να γίνει; Τι είναι ανάγκη να γίνει; Μήπως να μεταφερθεί το κήρυγμα και να γίνεται αμέσως μετά την «ανάγνωση» του Ευαγγελίου; Είναι, ίσως, και αυτό μια λύση. Το πρόβλημα όμως θα παραμείνει. Γιατί;

Διότι όταν οι ψαλτάδες λένε το «είς Άγιος, είς Κύριος, Ιησούς Χριστός», εκείνη την ώρα γίνεται η κλάσις τού Άρτου, του Σώματος του Χριστού. Εκείνη την ιερή ώρα ο Διάκονος απευθύνεται στον Ιερέα και του λέει: «Μέλισον, Δέσποτα, τον Άγιον Άρτον». Και ο Ιερέας λέει: «Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός τού Θεού» κλπ., κλπ.

Η ώρα, επομένως, είναι ιδιαιτέρως ιερή! Και, άραγε, σ’ εκείνη την ιδιαιτέρως ιερή ώρα, οι Επίτροποι θα μαζεύουν χρήματα; Η ώρα είναι ιδιαιτέρως ιερή μεν, αλλά σε «κανέναν» δεν κάνει πλέον καμία εντύπωση. Τα έχουμε όλα συνηθίσει και ελάχιστοι νιώθουν την ιερή μυσταγωγία…

Είναι όμως ανάγκη να δούμε, ως Εκκλησία, ως Κλήρος και Λαός, να δούμε ξανά ορισμένα ζητήματα που έχουν σχέση με τις Ακολουθίες τής Εκκλησίας μας, έχοντας ως οδηγό αυτό που έλεγε ο Απόστολος Παύλος: «Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω», Αποστόλου Παύλου, Α’ Επιστολή προς Κορινθίους, κεφ. 14, στίχος 40.

Σήμερα άκουσα κι ένα κήρυγμα που είχε

ουσιαστικά προβλήματα δομής και εκφοράς.

Για να γράψω αυτές τις γραμμές σήμερα, πήρα αφορμή και πάλι από έναν Ναό που εκκλησιάστηκα. Την ώρα τού κηρύγματος, Επίτροπος μου ζητούσε χρήματα υπέρ (τού Ναού); Δεν θυμάμαι, εκείνη την ώρα, τι μου είπε.

Το πρόσωπο που έβγαζε το κήρυγμα, δεν είχε καθαρή άρθρωση. «Έτρωγε» κάμποσες λέξεις, σε κάμποσα σημεία δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Επίσης, το κήρυγμά του είχε μεν αρχή, δεν είχε όμως μέση και τέλος. Και φαινόταν σαν να μην υπήρχε τελικό νόημα και συμπέρασμα.

Κάποια στιγμή, για έναν ακατανόητο σ’ εμένα λόγο, το πρόσωπο που κήρυττε, άρχισε να ερμηνεύει μια ευαγγελική περικοπή που διαβάζεται κάποια άλλη Κυριακή…

Το κήρυγμά του ήταν μεν Ορθόδοξο, δεν είχε αιρέσεις και λάθη, αλλά δεν ήταν όμως συνδεδεμένο με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Όπως μας δίδασκαν οι Καθηγητές μας στη Θεολογική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών, το κήρυγμα που δεν είναι συνδεδεμένο με τη σύγχρονη πραγματικότητα, είναι σχεδόν νεκρό. Γιατί;

Διότι ναι μεν μας ενδιαφέρουν τα ιστορικά στοιχεία τής ζωής τού Χριστού στη γη, τα λόγια τού Κυρίου κλπ., όμως εάν αυτά τα στοιχεία δεν συνδεθούν εμφανώς, με ζωντάνια και με παραστατικότητα προς τη σύγχρονη πραγματικότητα, τότε είναι σαν να λέμε στους σύγχρονους ανθρώπους ότι ο Χριστός και το Ευαγγέλιό του ήταν για εκείνη την εποχή, δεν είναι για τη δική μας εποχή. Είναι σαν να λέμε στους ανθρώπους ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι διαχρονικό… και επομένως, τα μηνύματά του δεν είναι για τη σημερινή εποχή…

Και κάτι που αντιμετώπισα

σήμερα, για πρώτη φορά.

Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις μου, να πω και κάτι που σήμερα το αντιμετώπισα για πρώτη φορά. Την ώρα που ο Ιερέας έδινε το αντίδωρο, ακούγονταν, μέσα στον Ναό, μια «κασέτα» με εκκλησιαστικούς ύμνους… Προφανώς, ήταν ένα ηλεκτρονικό στικάκι με εκκλησιαστικούς ύμνους. Αν άκουγα καλά, οι ύμνοι μεταδίδονταν, όχι πολύ δυνατά, αλλά μέσα από τα ηχεία τού Ιερού Ναού.

Παραξενεύτηκα μεν γι’ αυτό το γεγονός, αλλά δεν θεώρησα ότι ήταν και κάτι αρνητικό. Θα ήθελα πιο πολύ βέβαια να άκουγα τους ψαλτάδες ζωντανά να ερμηνεύουν εκκλησιαστικούς ύμνους και όχι να ακούω ένα στικάκι.

Θα ήθελα όμως να ήξερα και το τι λένε οι αναγνώστες αυτού τού κειμένου όχι μόνο για τη σχέση του ιερού κηρύγματος με την περιφορά δίσκου για χρήματα, αλλά και για το στικάκι. Θα ήθελα να ακούσω και μια άλλη άποψη…

Πολλά τα στραβά και τα ανάποδα

που συμβαίνουν σήμερα εντός

και εκτός των Ιερών Ναών.

Απλώς, τα έχουμε συνηθίσει

και δεν μας κάνουν πλέον εντύπωση.

Η συγκέντρωση χρημάτων κατά την ώρα τού κηρύγματος ή τα προβλήματα που σχετίζονται με τους Ιεροκήρυκες ως προς το κήρυγμα του θείου Λόγου, δεν είναι τα μοναδικά προβλήματα.

Πολλά στραβά και ανάποδα συμβαίνουν σήμερα στους Ιερούς Ναούς, όταν γίνονται Ιερές Ακολουθίες. Είναι πολλά τα στραβά και τα ανάποδα, αλλά όπως είπαμε, τα έχουμε συνηθίσει και δεν μας κάνουν πλέον εντύπωση.

Ωστόσο, γι’ αυτά και για πολλά άλλα θα γράψω το επόμενο διάστημα.

——————————–  

* Ο Ανδρέας Κατσιάπης – Γαλανός

είναι πτυχιούχος Α.Ε.Σ. Αθηνών,

πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Αθηνών,

δημοσιογράφος στην Κατερίνη.

https://www.facebook.com/profile.php?id=100009657090926

email: [email protected]