(Του Μάρκου Μπόλαρη)

Ένας ήλιος με γιαλιά, καθώς τραγουδά η Μαρίζα Κώχ, με γιαλιά πορτοκαλιά, μας καλημερίζει κι αναδεικνύει χαϊδεύοντας με τις ηλιαχτίδες του τα κτίρια, τα μέγαρα, τις εκκλησιές, τις λεωφόρους με τις δενδροστοιχίες, την αμάχη ανάμεσα στο πράσινο που φθίνει καη στο κίτρινοκόκκινο στις φυλλωσιές του Νοέμβρη αναδεικνύει, περπατώ στην εντυπωσιακής ποιότητας Πλατεία Δημοκρατίας του Ερεβάν, σε σχήμα κύκλου η πλατεία , στα τεταρτημόρια του κύκλου εξαίρετης αρχιτεκτονικής κτίρια, την νύχτα με καλλιτεχνικό φωτισμό που τα αναδεικνύειι καθηλωτικά , 

ένας ήλιος πορτοκαλής που θωπεύει τις πέτρες των κτιρίων, τι πλούτος αυτή η αρμενική πέτρα τούφ, εντόπιο πέτρωμα, σε ποικιλία δώδεκα χρωμάτων , λάβα από ηφαιστειακές εκρήξεις αναμεμιγμένη με ελαφρόπετρα, δειπνεί ένα μοναδικό στον πλανήτη υλικό , πέτρα χρωματισμένη από το ηφαιστειακό υλικό , όμως πέτρα με μικρότερο βάρος, πέτρα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερο κόπο για να λατομηθεί, με πριόνια οι παλιοί μαστόροι την έβγαζαν από τη γής, με τούτη την πέτρα οι Αρμεναίοι μαστόροι , στους αιώνες, επιδείξαν την μαστορική τους ικανότητα ανεγείροντας κάστρα στα ακροβούνια, πύργους κι επάλξεις, ανάκτορα και εκκλησιές, μέγαρα και κατοικίες, της ομορφιάς δείγματα, ενός Λαού τραγούδια, αρχιτεκτονήματα ως μουσικά σύνολα, όλη η Αρμενία, μικρός Λαός και πολεμά, αρχαίος Λαός ανθεκτικός στο διάπλατα της Ιστορίας, 

ένας ήλιος με γιαλιά, χρέη ξεναγού ανέλαβε στο αγουροξυπνημένο Ερεβάν, να ο Ναός ο Καθεδρικός του Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή των Αρμενίων, του διαδόχου του Αγίου Αποστόλου Θαδδσίου, που πρώτος ανέβηκε σε τούτες τις περιοχές να κηρύξει την Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, να το Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας, λαός περήφανος με επίγνωση της ιστορικής του διαχρονίας, λαός έξυπνος, δραστήριος, παραγωγικός, εμπορικός, με διασπορά πλούσια και δραστήρια όπου γής, με σημείο αναφοράς στο Ετσμιατσίν , όπου η Μητέρα Έδρα του Καθολικού, ήγουν του Πατριάρχη της Αρμενίας, η λέξη όπως την γράφω, ελληνική , Καθολικός , που σημαίνει ο των πάντων Επίσκοπος , δεν σηματοδοτεί καμμιά απολύτως σχέση με την Παπική Εκκλησία , ένας Λαός στα πέρατα της Οικουμενιης με συνοχή , οι Αρμένιοι που έχουν υποστεί την βαναυσότητα μιάς από τις θηριοδέστερες Γενοκτονίες όλων των εποχών, την μέρα που άρχισε η απόβαση των στρατιωτών στην χερσόνησο της Καλλίπολης στα 1915, εκείνη την μέρα, εκείνο το βράδυ άρχισε στην Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους η Γενοκτονία των Αρμενίων, κι ακολούθησε, τα βήματα ως μέρος ενός εγκληματικού σχεδιασμού, ακολούθησε ως δέυτερη, και τρίτη και τέταρτη φάση, του ενός σχεδίου του αφανισμού των Χριστιανών της Ανατολίας, η Γενοκτονία των Ρωμιών , στην Μικρασία, την Θράκη και τον Πόντο, των Συρορθοδόξων και των Χαλδαίων και των Ασσυρίων ! Οι ηθικοί , βλέπετε, αυτουργοί του ειδεχθιούς αυτού εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας χρειαζόντουσαν την σιδηροδρομική γραμμή Βερολίνου – Βαγδάτης καθαρή , χωρίς άλλους , πλήν των Οθωμανών Συμμάχων τους , στα πέριξ αυτής του άξονα μεταφοράς πετρελαίου , απαραιτήτου για τον ενεργειακό εφοδιασμό των εμπόλεμων . Γιαυτό ο ήλιος τούτος ο πρωινός του Ερεβάν χέρι – χέρι μας πήρε και μας οδήγησε στα νότια της πόλης, στην όχθη της λιμνούλες , όπου χιλιάδες ψαροπούλια φωλιάζουν, χέρι – χέρι για να μας δειπνεί τον αρχαίο βράχο πάνω στον οποίο πρωτοκτίστηκε η Αρμενική πρωτεύουσα, κι ύστερα προσκυνητές μας ανάδειξε του Μνημείου , από τι άλλο παρά από ρόζ πέτρα τούφ σμιλεμένο, του Μνημείου της Γενοκτονίας, μιάς γενοκτονίας εκατομμυρίων Αρμενίων και Τωμιών και Συρορθοδόξων και Ασσυρίων, μιάς Γενοκτονίας από ακόμη και σήμερα αρνείται η ένοχη Τουρκία να αναγνωρίσει , ξέρετε, η Τουρκία , ο επιτήδειος ουδέτερος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία της παράνομης εισβολής στην Κύπρο, η Τουρκία της πληθυσμιακής άλλοι πτώσης του πληθυσμού στην Μεγαλόνησο, η Τουρκία της συνεχιζόμενης πενηντάχρονης κατοχής της Κύπρου, η Τουρκία που επχει το θράσος να εμφανίζεται στα διεθνή fora γιά να καταγγείλει άλλους για γενοκτονίες, όταν η ίδια αρνείται πεισματικά την αναγνώριση και την συγγνώμη και την αποχημιπωδη των εκατομμυρίων θυμάτων της Γενοκτονίας, όταν ακόμη και σήμερα καταπιέζει αφόρητα τον Κουρδικό Λαό , 

Α ! τούτος ο ήλιος ο πρωινός που φωτίζει τον επιβλητικό όγκο του Αραράτ των θρύλων και της ιστορίας , σε τι σοκάκια της μνήμης μας ξεναγεί, 

τι κρίσιμες γωνιές της Ιστορίας και της Γεωπολιτικής φωτίζει στο πρωινό Νοεμβριάτικο αγιάζι, πόσο καθοριστικές της δικής μας γεωπολιτικής και γρωστρατιωτικής προτεραιότητας φωτίζει , καθώς προς το Ετσμιατσίν, την Έδρα του Καθολικού οδεύουμε, ο Καθολικός απουσιάζει σε επίσημη αποστολή στο εξωτερικό , η συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Νάθα είναι προγραμματισμένη, ο Διευθυντής των Διεθνών Σχέσεων της Μητέρας Έδρας της Αρμενικής Εκκλησίας και αναπληρών τον Καθολικό , μιά ειλικρινής συζήτηση γιά τις σχέσεις φιλιάς των δύο Λαών, γιά την εν Ελλάδι Αρμενική Εκκλησία, για την επίσκεψη του Καθολικού πριν πενταετία στην Κρήτη, για τα της Γενοκτονιάς και την ανάγκη συνεργασίας, γιά την πορεία μας στο μέλλον με σχέδιο, με επίγνωση , με βούληση κι ύστερα , με τον εκλεκτό διάκονο της Μητρός Έδρας κ, Μιχράν στο Καθεδρικό Ναό του Ετσμιατσίν, όπου και οι τάφοι των κεκοιμημένων Καθολικών, ξενάγηση από την κ. Χριστίνα , χαρισματική ξεναγό και μεταφράστρια στο πλούσιο από κειμήλια και μνήμες Μουσείο της Έδρας του Καθολικού , όπου και η Θεολογική Σχολή της Αρμενικής Εκκλησίας, χώρος οργανωμένος με καλαισθησία, πράσινο, κήπους, αρχαία δένδρα, επιβλητικά συγκροτήματα κτιρίων, μη ρωτήσετε το υλικό, ειπναι η μοναδικότητα της χρωματικής ποικιλίας της αρμενικής πέτρας τούφ που αναπαύει την ματιά , όπου κι άν γύρη πάει αυτή , αποχρώσεις μαβιές και ρόζ, κίτρινες και μουσταρδί, καφετιές και πρασινίζουσες, αρχιτεκτονική με χρώματα , της ωραιότητας σχήματα, ο ήλιος κορυφώθηκε , ο τόπος φωτίζεται, με αισιοδοξία Ιράκ ο Λαός το μελλλον του, είναι τα νέα παιδιά που με επιστημονικότητα, με εργατικότητα, με διάθεση ανταγωνισμού στον διεθνή χώρο μπαίνουν στον στίβο, όχι μόνον στην παραγωγή των απ’ αιώνος παραδοσιακών προϊόντων της Αρμενίας μα και στα στις προκλήσεις της μεταβιομηχανικής εποχής , στον ανταγωνισμό της ψηφιακής οργάνωσης Κράτους κι επιχειρήσεων, η Αρμενία παρά τα προβλήματα γειτνίασης επιχειρεί να ισορροπήσει στο διεθνές δύσκολο περιβάλλον και να φύγει μπροστά, θα φύγει, φανερή είναι η ύπαρξη βούλησης, Μικρός Λαός και πολεμά, Οδυσσέας ο Ελύτης έφα, κι είναι πάνω στα ορεινά της Αρμενίας, στα όρια της επαρχίας του Κάρς, από τους αρχαίους χρόνους, ριζωμένοι επί την πέτρα την αρχέγονη, σαν θεμελιωμένου σε βράχους ριζιμιούς , στα ριζοθέμελα του κόσμου τούτου, Ρωμιοί , από τους καιρούς της Αυτοκρατορίας των Ρωμιών, Ακρίτες τω όντι, μάχες με τον χρόνο ατέλειωτους, ο Διγενής ψυχομαχεί μα η γής τόνε τρομάσσει, πόσες εκατονταετίες ή μήπως χιλιετίες, από τον καιρό της Καθόδου των Μυρίων, Ρωμιοί σε χωριά σαν αετοφωλιές, στης Αρμενίας τις ακρώρειες , πλημμύρες καταστρεπτικές ξεθεμέλιωσαν τις αρχαίες γέφυρες, παρασυρθήκαν τα γιοφύρια , κοπήκαν οι συγκοινωνίες, κι είναι τώρα του Ελληνικού Στρατού το Μηχανικού που παρεμβαίνει, στρατιωτικές γέφυρες να στήσει , την καθημερινότητα της ζωής να αποκαταστήσει στους ρυθμούς της, άχρι καιρού, τα εύσημα στον αθόρυβο κι αποτελεσματικό Έλληνα Πρέσβυ, το νήμα της Αριάδνης , αδέρφια, το νήμα τούτο, πολύπλοκος κι ολοένα πολυπλοκότερος ο ανθρωποφάγος λαβύρινθος των καθ’ ημάς, εξαγριωμένος ο Μινώταυρος της σήμερον,, το νήμα σφιχτά, στην έξοδο οδηγεί, 

όπου ο ήλιος , ένας ήλιος με γιαλιά πορτοκαλιά και καπέλο άσπρο μας αναμένει, ένας ήλιος που φωτίζει την Ρωμείκη διαχρονία , τους Ρωμιούς που λανθάνουν βιού τες στις Αρμένικες βουνοκορφές, διαχρονία στους αιώνες 

πορεία και των συμπορευομένων ήμίν, 

φιλίων δυνάμεων και συμμάχων ! 

Καλημέρα, 

από το όμορφο Ερεβάν