Μοναδικές πεζοπορικές διαδρομές μέσα σε καταπράσινα τοπία και γραφικά χωριά στις πλαγιές των Πιερίων Ορέων.
Το Ελατοχώρι, η Άνω Μηλιά και η Ρητίνη, χωριά στην ανατολική πλευρά των Πιερίων, αποτελούν ιδανικές αφετηρίες για πεζοπορία στις καταπράσινες πλαγιές της περιοχής. Πρόκειται για ήσυχα, γραφικά μέρη που σας προδιαθέτουν για μικρούς περιπάτους ή πιο απαιτητικές πεζοπορίες.
Και τα τρία χωριά περιβάλλονται από μοναδικά δάση, όπου οι οξιές μπλέκονται αρμονικά με έλατα, πεύκα, καστανιές και πλατάνια, δημιουργώντας σκιερές πεζοπορικές διαδρομές. Εκεί, μπορείτε να ανακαλύψετε μικρούς καταρράκτες, πηγές και ρέματα. Αν, ωστόσο, προτιμάτε να χαλαρώσετε, μπορείτε να απολαύσετε περιπάτους εντός των χωριών, να αναπνεύσετε καθαρό αέρα, να δοκιμάσετε τοπικές λιχουδιές στις ταβέρνες και να βυθιστείτε στην απόλυτη ηρεμία κατά τη διαμονή σας.
Ελατοχώρι
Στα 780 μέτρα υψόμετρο, στους ανατολικούς πρόποδες των Πιερίων Ορέων, το Ελατοχώρι είναι ένα από τα πιο γνωστά χωριά της περιοχής, που παίρνει ζωή κυρίως τους χειμερινούς μήνες χάρη στο ομώνυμο χιονοδρομικό κέντρο, το οποίο απέχει περίπου 8 χιλιόμετρα. Χωρίζεται στον παλιό και τον σύγχρονο οικισμό. Ο παλιός βρίσκεται λίγο πιο πάνω και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά το 1944 από τους Γερμανούς, με αποτέλεσμα αργότερα το χωριό να χτιστεί εκ νέου λίγο πιο χαμηλά, εκεί που βρίσκεται σήμερα ο σύγχρονος οικισμός. Ωστόσο, ο παλιός, που είναι πιο γραφικός, έχει τα τελευταία χρόνια αναπτυχθεί τουριστικά. Παρόλο που ο χειμώνας αποτελεί την υψηλή σεζόν για το Ελατοχώρι και συγκεντρώνει πολύ κόσμο, το χωριό παραμένει ιδανική βάση για εξορμήσεις στα Πιέρια Όρη καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Ελατοχώρι, παλαιός και νέος οικισμός, στις πλαγιές των Πιέριων/Photo: Παναγιώτης Σαββίδης
Καταρράκτης «Σωτήρη Ρέμα», Ελατοχώρι/Photo: Shutterstock
Οι πιο χαλαρές βόλτες είναι αυτές μέσα στον οικισμό, κυρίως στον παλιό, όπου μπορείτε να κάνετε στάση στον μεταβυζαντινό ναό του Αγίου Νικολάου του 18ου αιώνα, στην τρανή βρύση, και να φτάσετε μέχρι τον παλιό νερόμυλο. Οι πιο μακρινές βόλτες σας οδηγούν σταδιακά στο πυκνό δάσος της περιοχής, που αποτελεί ένα υπέροχο μείγμα από ιτιές, καστανιές, έλατα και πλατάνια. Το πόσο μακριά θα φτάσετε εξαρτάται από την εμπειρία σας στην πεζοπορία: μπορείτε να ξεκινήσετε από το χωριό και να φτάσετε μέχρι την πηγή «Κεραμίδα», ή από τη θέση «Νικόλα Πηγάδι» να κατευθυνθείτε προς τον καταρράκτη «Σωτήρη Ρέμα», ή ακόμα και πιο μακριά, μέχρι το χιονοδρομικό κέντρο.
Κοντά στον παλαιό οικισμό, στη θέση «Αγιονέρι», βρίσκεται ένα μικρό ξωκλήσι μέσα σε σπηλιά, όπου, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, κήρυττε ο Άγιος Αντώνιος. Στο σημείο αυτό υπάρχει μια πηγή, της οποίας το νερό θεωρούνταν θαυματουργό. Η διαδρομή προς το ξωκλήσι περνά μέσα από την υπέροχη φύση ενός μικρού φαραγγιού, ενώ η επιστροφή στο Ελατοχώρι μπορεί να συνδυαστεί με τσίπουρα και μεζέδες σε μία από τις παραδοσιακές ταβέρνες του χωριού.
Άνω Μηλιά/Photo: Shutterstock
Η μικρή εκκλησία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού/Photo : Παναγιώτης Σαββίδης
Άνω Μηλιά
Η Άνω Μηλιά είναι ένα μικρό χωριό νότια του Ελατοχωρίου, στην ανατολική πλευρά των Πιερίων, σε υψόμετρο περίπου 1.000 μέτρων, κυριολεκτικά θαμμένο στη φύση. Από το κέντρο του χωριού περνά το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, κάνοντάς το ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της πεζοπορίας. Το χωριό είναι αραιοκατοικημένο, γραφικό και προσφέρει μαγευτική θέα στην κορυφή του Ολύμπου, η οποία είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή όταν το βουνό είναι χιονισμένο και «ακτινοβολεί». Όπως και στο Ελατοχώρι, η φύση εδώ είναι πλούσια, με οξιές, μαύρη πεύκη, καστανιές, έλατα και άλλα δέντρα. Επιπλέον, η ευρύτερη περιοχή ανήκει στο Δίκτυο «Natura 2000», προστατεύοντας έτσι την ιδιαίτερη χλωρίδα και πανίδα της.
Η Άνω Μηλιά έχει μακρά ιστορία, με ορόσημα που σημάδεψαν την πορεία της στο χρόνο. Ένα από αυτά είναι η επίσκεψη του Κοσμά του Αιτωλού στα μέσα του 18ου αιώνα, όταν επισκέφθηκε το χωριό και, σύμφωνα με την παράδοση, τοποθέτησε έναν σιδερένιο σταυρό σε ένα δέντρο. Ο σταυρός διατηρείται μέχρι σήμερα, ενώ στο σημείο έχει ανεγερθεί ένα μικρό εκκλησάκι στη μνήμη του. Από εκεί, η θέα είναι εκπληκτική, καθώς σχεδόν όλη η Πιερία απλώνεται μπροστά σας. Το χωριό πέρασε δύσκολες στιγμές, καθώς το 1822, κατά την Οθωμανική περίοδο, πυρπολήθηκε από τους Τούρκους και αργότερα, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, από τις γερμανικές δυνάμεις. Παρά τις δοκιμασίες, κατάφερε και τις δύο φορές να ξαναχτιστεί και να διατηρήσει τη ζωντάνια του.
Μονοπάτι Αγάπης/Photo : Παναγιώτης Σαββίδης
Οι στάσεις που αξίζει να κάνετε στο χωριό, είναι η Αγία Παρασκευή που κάηκε από τους Τούρκους το 1821, πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς το 1943 και ξαναχτίστηκε αργότερα, ο ναός του Αγίου Αθανασίου του 18ου αιώνα, χτισμένος σε θέση παλαιοχριστιανικού ναού αλλά και τα ερείπια του Πύργου των Λαζαίων, γνωστής οικογένειας κλεφταρματολών του 19ου αιώνα στην περιοχή. Μην περιμένετε άλλη διασκέδαση πλην του χαλαρού περπατήματος και της πεζοπορίας εδώ. Στην Άνω Μηλιά θα έρθετε για τη φύση.
Ενδεικτικές πεζοπορίες είναι αυτή που ξεκινά από το χωριό και συγκεκριμένα από το καταφύγιο «Γιάννης Χασιώτης» του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Κατερίνης που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο χωριό προς την κορυφή «Πέντε Πύργοι» στα 1.712 μέτρα υψόμετρο με τη διαδρομή να περνά μέσα από πυκνό δάσος οξιών. Από το καταφύγιο περνά και το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 το οποίο φθάνει στη θέση «Μπάρα» των Πιερίων στα 1.945 μέτρα υψόμετρο και το καταφύγιο του Συλλόγου Ελλήνων Ορειβατών Κοζάνης. Μικρές διαδρομές ιδανικές για όλους είναι το μονοπάτι των Μουσών που ξεκινά από το καταφύγιο του ΕΟΣ Κατερίνης και τα μονοπάτια της «Αγάπης» και των «Ευχών» που ξεκινούν από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής τα οποία περνούν μέσα από πανέμορφη φύση με ατελείωτο πράσινο και τρεχούμενα νερά.
Ρητίνη
Μεταξύ Ελατοχωρίου και Άνω Μηλιάς τώρα, βρίσκεται το χωριό της Ρητίνης, σαφώς μεγαλύτερο και στα 550 μέτρα υψόμετρο. Μπορεί να μην το περιβάλλει άμεσα τόσο πλούσια φύση όσο τα προηγούμενα δύο, είναι όμως και αυτό ένα γραφικό χωριό που έχει θέα προς την πεδιάδα της Κατερίνης και φυσικά, στον Όλυμπο. Πήρε το όνομά του από την εκμετάλλευση του ρετσινιού των πεύκων που υπήρχαν στην περιοχή καθώς το ρετσίνι των πεύκων είναι μια φυσική ρητίνη. Η χρονολογία κτήσης -1600 μ.Χ. – της πρώτης εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου, γιατί στη θέση της σήμερα υπάρχει πιο σύγχρονη, μαρτυρά ότι το χωριό υπήρχε σίγουρα κατά τον 17ο αιώνα και αν περπατήσετε μέχρι την ανατολική πλευρά του χωριού, στην παλιά συνοικία, θα δείτε ακόμα πέτρινα διώροφα σπίτια της εποχής αυτής.
Όπως και τα άλλα δύο χωριά, έχει και αυτό τα δικά του ενδιαφέροντα σημεία και διαδρομές. Για παράδειγμα, λίγο έξω από το χωριό βρίσκεται η μονή του Αγίου Γεωργίου, το καθολικό της οποίας αποτελεί μονόχωρη, ξυλόστεγη βασιλική του 15ου αιώνα με αξιόλογες τοιχογραφίες από τον Κύκλο των Παθών που αξίζει να επισκεφθείτε. Επίσης, σε υψόμετρο 1.000 μέτρα στα Πιέρια Όρη, κοντά στη Ρητίνη, στη θέση «Σεντούκια» υπάρχει αρχαίο λατομείο μαρμάρου, το οποίο μπορεί να μην έχει αξιοποιηθεί τουριστικά, ωστόσο η διαδρομή είναι όμορφη και εάν φθάσετε μέχρι εκεί θα δείτε ηµίεργα αρχιτεκτονικά μέλη και σημεία εξόρυξης μαρμάρου. Ωραία διαδρομή, αν και θα χρειαστείτε περίπου 4 ώρες για να την ολοκληρώσετε, είναι και αυτή προς τη θέση «Σαρακατσάνα» και το καταφύγιο του ΣΕΟ Κατερίνης στα 1.700 μέτρα υψόμετρο που ξεκινά λίγο έξω από το χωριό και εάν θέλετε συνεχίζετε και φθάνετε μέχρι την κορυφή «Λαπούσι». Αν σας αρέσουν οι καταρράκτες θα χαράξετε πορεία για τον Κρεμαστό.
