Τούτη κι άν είναι είναι κραυγή !

Συγκλονιστική !

Κραυγή νέων ανθρώπων !

Από τα σωθικά !

Κραυγή μέσα από συντρίμμια !

Συθέμελη !

Κραυγή μέσα σε κόλαση πυρός !

Συνταρακτική !

Κραυγή θανατερής απελπισίας !

Κραυγή πρίν το τέλος …

Κραυγή τέλους !

Κι είναι , 

δυό χρόνους μετά , 

αυτή η κραυγή

της Ελλάδας ολάκερης γίνεται κραυγή ,

Μάννα , 

Οξυγόνο, 

οξυγόνο δεν έχω,

Μάννα,

πώς να ‘ρθώ, 

ασφυκτιώ , πνίγομαι , 

το οξυγόνο μου λείπει , λιγοστεύει,

κι είναι τώρα, 

σχεδόν δυό χρόνους μετά, 

των παιδιών όλων αυτή η κραυγή,

της Ελλάδας όλης, 

Οξυγόνο ,

Δεν έχω οξυγόνο , 

στο τραίνο, στα συντρίμμια,

στην Ελλάδα , στην κόλαση της φωτιάς,

Οξυγόνο ,

στην Δικαιοσύνη δεν έχω ,

παραιτούνται Εισαγγελείς, αφανίζονται μάρτυρες,

μπαζώνονται στοιχεία, τσιμεντώνεται ο τόπος,

παρεμβάσεις αθέμιτες,

Μάννα, 

συμφέροντα αθλιότητας, κύκλωμα ισχυρό,

κυκλώματα, δημοπρασίες παρανομίας,

βαγόνια μεθοδευμένης εισαγωγής,

ξυλόλιο απαγορευμένο,

με ανώνυμους επωνύμους, 

Οξυγόνο , 

στην Δημοκρατία δεν έχω,

πολιτικοί της συγκάλυψης, της μίζας,

πολιτικοί υποτακτικοί της παρανομίας,

καήκαν τα παιδιά , χωρίς οξυγόνο ,

εξαϋλώθηκαν,

παντέρμη Ελλάδα,

της ολιγαρχίας μπαίγνιο , 

χωρίς αρχές, 

ευτελίζεται ένας Λαός , 

εξευτελίζεται η Πατρίδα, 

Ποιός τάχα , 

ποιός ,

σ’ Ευρώπη και σ’ Αμερική ,

ποιός στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, 

ποιός 

θλιβεροί της απάνθρωπης συναλλαγής,

ποιός να σας εκτιμήσει,

τρομαγμένα ανθρωπάκια ,

πανικόβλητοι της παρανομίας, 

λουσμένοι με το αίμα αθώων παιδιών,

ποιός να σας πάρει στα σοβαρά ,

ποιός της Ελλάδας τα προβλήματα να λύσει,

έτσι κι αλλοιώς,

στον ίδιο ρυθμό, της αλλοτρίωσης,

στο ταψί , ο προταθείς,

ως Πρόεδρος ,

την Ελλάδα στο ταψί , απ’ άκρου εις άκρον,

ανενδοιάστως, προσέφερε,

κι οι φάκελοι των δικογραφιών ,

αντισυνταγματικά , στα ερμάρια της Βουλής,

τι Δικαιοσύνη και τι Δημοκρατία, μα τι Σύνταγμα,

ποιό Σύνταγμα ,

Οξυγόνο ,

Μάννα, 

οξυγόνο της ζωής ,

Οξυγόνο της Αξιοπρέπειας , 

χάθηκε , χανόμαστε , 

ένας Λαός, 

Οξυγόνο … !

Έγνοια μας !