Pistacia terebinthus
Ελληνική ονομασία: Πιστακία η τερέβινθος, αγριοφιστικιά, κοκορεβιθιά.
Είναι φυλλοβόλος θάμνος ή μικρό δένδρο 2-4 μ. Οι καρποί του είναι κόκκινοι. Τα φύλλα συχνά προσβάλλονται από έντομα που σχηματίζουν μεγάλα εξογκώματα (κηκίδια) που μοιάζουν λανθασμένα σαν καρποί. Φύεται σε πετρώδεις θέσεις στα 200-800 μ. Πιθανόν να είναι η τέρμινθος η αγρία του Θεόφραστου(1) και η τέρμινθος του Διοσκουρίδη(2).
Στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν τη ρητίνη ως αρωματική ύλη. Παρέχει πλούσια σε τερεβινθίνη ρητίνη. Οι καρποί της με άλεση και έκθλιψη δίνουν εύοσμο, εδώδιδιμο και φωτιστικό λάδι, τα φαρμακευτικό τερεβινθέλαιο του Διοσκουρίδη( Δ.Σ. Καββάδα: Βοτανικό-Φυτολογικό λεξικό).
Συγγενικά δένδρα είναι η Pistacia vera, πιστακία η γνήσια, με τους νόστιμους καρπούς τα φυστίκια αιγίνης. Και η Pistacia lentiscus, ο σχίνος ή μαστιχιά, από το οποίο εξάγουμε τα μαστίχα Χίου (ποικιλία chia).
- Θεόφραστος(371-287 π.Χ.), έλληνας φιλόσοφος, από την Ερεσό της Λέσβου, διάδοχος του Αριστοτέλη στην περιπατητική σχολή. Θεωρείται πατέρας της βοτανικής λόγω των έργων του σχετικά με τα φυτά.
2.Διοσκουρίδης (10-90 μ. Χ.), ιατρός, ριζοτόμος, φαρμακολόγος, φαρμακοποιός, βοτανολόγος. Θεωρείται και αυτός πατέρας της φαρμακολογίας και της βοτανολογίας. Το έργο του σώζεται. Το βιβλίο «Περί Yλης Ιατρικής», ή «De materia medica», όπως έγινε γνωστό στη Δύση, χωρίζεται σε πέντε «βιβλία». Από την Αρχαιότητα έως την Αναγέννηση, και αργότερα με την τυπογραφία, το «Περί Yλης Ιατρικής» διαθόθηκε σε όλες τις τότε γνωστές γλώσσες στη Δύση και στην Ανατολή, και έως τον 19ο αι. υπήρξε πρότυπο για όλα τα φαρμακευτικά βιβλία.
