17 Νοέμβρη 1973 – 17 Νοέμβρη 2024. Το Πολυτεχνείο Ζει!

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ

Κοινωνική Απελευθέρωση, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία.
Αυτά ήταν τα πολιτικά αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973.  Με αγώνες κατά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, το πρωτοπόρο αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα και οι εργαζόμενοι πολίτες, κορύφωσαν την αντίσταση του λαού μας απέναντι στο αμερικανοκίνητο φασιστικό καθεστώς των συνταγματαρχών, δικαιώνοντας τον αντιδικτατορικό αγώνα, ενώνοντας την ελληνική κοινωνία κάτω από το σύνθημα με την παλλαϊκή απήχηση: Ψωμί Παιδεία Ελευθερία

Με σύμβολο την ελληνική σημαία, που ταυτίστηκε με τους αγώνες για εθνική ανεξαρτησία, η εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73 αποτέλεσε τη νεότερη πάλη του ελληνικού λαού για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Όσο κι αν κάποιοι από τους μετέχοντες πρόδωσαν τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν, όσο κι αν σήμερα ξανά, τα κόμματα του ξενόδουλου καθεστώτος υποβαθμίζουν το νόημα της εξέγερσης του ’73, το Πολυτεχνείο ενσωμάτωσε και ανέδειξε τον διαχρονικό αγώνα του λαού μας για Κοινωνική Απελευθέρωση, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία. Απαραίτητες συνθήκες για να υπάρξει Δημοκρατία στον τόπο.

Δυστυχώς όμως, το θηρίο χρειάστηκε κι άλλο αίμα κι άλλες θυσίες. Δεν πέθαινε πριν ολοκληρώσει το προδοτικό του έργο με τον εθνικό ακρωτηριασμό του νησιού της Αφροδίτης, για λογαριασμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ: Με την οργάνωση του προδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο και την ανατροπή του Μακάριου πρόσφερε την ευκαιρία στην Τουρκία να εισβάλει και να καταλάβει το βόρειο τμήμα του νησιού.

Σήμερα, 51 χρόνια μετά, η πατρίδα μας είναι μια κατεχόμενη -από τις χρηματαγορές πλέον- χώρα και ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα.  Σε καθεστώς ληστρικών δανειακών συμβάσεων, με το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος να στερεί ζωτικούς πόρους από την οικονομία, να εκποιείται δημόσια και ιδιωτική περιουσία. Δεν τους χρειάσθηκε καμιά στρατιωτική χούντα, κανένα «στιγμιαίο» ή μη στρατιωτικό πραξικόπημα. Αρκούσε που οι εγχώριες ελίτ παρέδωσαν τα κλειδιά – με το αζημίωτο – στους διεθνείς δανειστές και τους θεσμούς τους. Αρκούσε που οι πολιτικές ηγεσίες, είτε από ιδιοτέλεια, είτε από ανικανότητα, τους άνοιξαν τις πύλες. Ένα διαρκές πραξικόπημα.

Ήδη από το 2010, τo μνημονιακό πλέγμα νόμων ρίχνει βαριά σκιά στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Πνίγει την εργασία, το εισόδημα, διαλύει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Ο πληθωρισμός που παράγεται από τα μονοπώλια και τα καρτέλ στην οικονομία, κυριαρχεί. Οι πολιτικές δήθεν εκτάκτων αναγκών με αφορμή την πανδημία για έλεγχο της κοινωνικής ζωής, ήρθαν για να μείνουν και κατακερματίζουν τον κοινωνικό ιστό. Τα σχέδια πολεμικών τυχοδιωκτισμών που εκπορεύονται από την «Σωστή Πλευρά της Ιστορίας» μας εμπλέκουν σε επικίνδυνα, αχαρτογράφητα, νερά και εθνικούς κινδύνους.
Η μειοδοσία έναντι της Τουρκίας, που φτάνει μέχρι τον σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας, είναι πλέον επιλογή της πολιτικής ελίτ, ως «σόφρων», «ειρηνική» πολιτική για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ισραήλ.

Με τα κόμματα εξουσίας και το πολιτικό σκηνικό σε αποσύνθεση, δηλητηριασμένα και βουτηγμένα σε μαφιόζικα σκάνδαλα παρακολουθήσεων, επιθετικών εξαγορών, εξάρτησης από τον ξένο παράγοντα, ατάραχα απέναντι στις κρατικές δολοφονίες στην Μάνδρα, το Μάτι, τα Τέμπη, να στηρίζουν την επιβίωσή τους στον απόλυτο έλεγχο της Δικαιοσύνης, στην υποτέλεια και την σύμφυσή τους με το διεθνές οργανωμένο έγκλημα. Όλα αυτά συνιστούν πολιτειακή εκτροπή, κατάλυση της συνταγματικής έννομης τάξης και είναι συνέπεια της απόλυτης ταύτισης συμφερόντων μιας μικρής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ελίτ με τον ξένο παράγοντα και τον παρασιτισμό των υπερεθνικών μονοπωλίων στη ζούγκλα της παγκόσμιας επενδυτικής αγοράς, μια ζούγκλα που κρύβεται πίσω το ευφυολόγημα της «διεθνούς τάξης στηριγμένης σε κανόνες».

Το Ψωμί, η Παιδεία, η Υγεία, η Ελευθερία, αναζητούνται ξανά.

Η στρατιωτική δικτατορία της 21 ης Απριλίου 1967, με όλα τα δεινά που επέφερε στην Ελλάδα και την Κύπρο, δεν ήταν παρά ένα ακραίο σύμπτωμα και -ταυτόχρονα- μια νομοτελειακή κατάληξη της ξενοκρατίας από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους και ιδιαίτερα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, της αμερικανοκρατίας!
Το Πολυτεχνείο υπήρξε το αποκορύφωμα των φοιτητικών και γενικότερα λαϊκών και νεολαιίστικων αντιδικτατορικών κινητοποιήσεων, με προάγγελο την κατάληψη της Νομικής Σχολής στην Αθήνα το Φεβρουάριο του 1973. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν τον Νοέμβρη του 1973 ήταν: «Απόψε πεθαίνει ο φασισμός», «Εργάτες, αγρότες, φοιτητές», «Έξω οι Αμερικάνοι», «Έξω από το ΝΑΤΟ», «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Συνθήματα με παλλαϊκό δημοκρατικό περιεχόμενο και στόχους, για απεξάρτηση της χώρας από ξένους στρατιωτικούς και πολιτικούς οργανισμούς. Αυτά τα συνθήματα απηχούν τα -αδικαίωτα ακόμα- οράματα της νεολαίας του μακρινού εκείνου Νοέμβρη. Απηχούν όμως και τις σημερινές ανάγκες ενός λαού που ζητάει ακόμα ψωμί, παιδεία και ελευθερία.

Γι’ αυτό κάθε χρόνος που περνά, η επέτειος του Πολυτεχνείου αποκτά όλο και πιο επίκαιρο νόημα και ενσωματώνει στους σημερινούς όρους τα παλλαϊκά χαρακτηριστικά και τα πολιτικά αιτήματα του 1973, καθώς η Κοινωνική Απελευθέρωση, η Λαϊκή Κυριαρχία και Εθνική Ανεξαρτησία, απηχούσαν πάντα με όλο το ταξικό τους περιεχόμενο, τους αγώνες του ελληνικού λαού για την απεξάρτηση από κάθε είδους τυραννία. Περισσότερο από μισόν αιώνα αργότερα περιμένουν από την γενιά μας την ιστορική τους δικαίωση.

Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024 στην πορεία του Πολυτεχνείου θα αποτίσουμε ΟΛΟΙ φόρο τιμής στον Αγώνα για “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”.

Όλοι μαζί ξανά στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα για τη Δημοκρατία!

Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση!

Αθήνα, 15 Νοεμβρίου 2024
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ