Στο συνεταιρισμό που μετέχουμε, 

μικρομέτοχοι, 

χωρίς φωνή , χωρίς αξιώσεις, 

ως Δημοκρατία και ένωση Λαών τον είχαν οραματιστεί ,

σε μηχανισμό σκληρής και διεφθαρμένης 

γραφειοκρατίας 

εξελίσσεται,

οι λομπίστες τα ισχυρά πρόσωπα , αυτοί που

διακινούν το μαύρο χρήμα 

της εξαγοράς,

μοιραίοι κι άβουλοι οι βουληφόροι,

βαπόρι μεγάλο,

χωρίς σχέδιο, χωρίς μπούσουλα, χωρίς πολιτική, 

χωρίς ηγεσία , 

στον συνεταιρισμό ετούτο μας όρισαν

πως από τον τουρισμό μόνον,

θα ζούμε , 

γκαρσόνια και καμαριέρες, το πολύ – πολύ

των ουσιών διακινητές,

ακόμη και τα rooms to lent ενοχλητικά,

το χρήμα στις αλυσίδες τις πολυεθνικές

και τα πάντα όλα inclusive,

το δώρον τούτο του Θεού , την ομορφιά 

του Τόπου, στο σφυρί,

τις αμμούδες του Ομήρου, του Μίνωα τα δελφίνια,

της Αθηνάς τα λιόδεντρα, 

της Επίδαυρος το θέατρο και της Δωδώνης 

του Ελύτη ένας πεύκος ,

του Σούνιου οι κολώνες του Ποσειδώνα

κι ο Άγιος Σώζων έφορος,

οι τρούλοι στ’ Άγιονόρος αυτοκρατορικοί

κι οι μαστόροι στα Μετέωρα,

της Ολυμπίας το στάδιο και των Δελφών μαντείο, 

ο δισκοβόλος εν κινήσει, 

ασβέστης ευωδιάζει στα Κυκλαδονήσια, 

αρχιτεκτονική αειφορίας

ανεμόμυλοι περήφανοι κόντρα στο βοριά , 

το Χριστό στο Κάστρο της Σκιάθος

αντιχαιρετούνε,

all inclusive και με τα υπόλοιπα θα ζήσετε, 

το σχέδιο  του συνεταιρισμού,

κι ούτε έγνοια για τον τόπο ,

οπλισμένο σκυρόδεμα ολοχρονίς στη Μύκονο

και στη Σαντορίνη ,

μπετόν χωρίς οικιστικό σχέδιο, μπετόν χωρίς 

έγνοια γιά τον τόπο , 

μωροί και τυφλοί , ανίκανοι κληρονόμοι , 

οπλισμένο σκυρόδεμα στη Μήλο και στη Πάρο,

το πλούτος της ωραιότητας

την κληρονομιά της όμορφης παρακαταθήκης 

την μοναδικότητα της αρχιτεκτονικής 

μανιακά να αφανίσουμε, 

ανύπαρκτη η πολεοδομική έγνοια της πολιτείας,

ανυππαρκτη κι  η οικολογική συνείδηση

της τοπικής αυτοδιοίκησης,

ακόμη και τούτο το πλεονέκτημα που μας δόθηκε,

την ομορφιά του τόπου, την ωραιότητα,

αλοίμονον ,

ακόμη και την μοναδικότητα της πολιτιστικής 

κληρονομιάς μας ,

με μπετονιέρες και μπουλτόζες μπαζώνουμε  

την γεωμορφολογία των νησιών, 

μοιραίοι κι άβουλοι, το μέλλον, δηλαδή,

μπαζώνουμε,

α ! την ομορφιά των κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής 

προσβάλλουμε, 

της πηλιορείτικης μαστοριάς και των πετράδων

στα Ζαγοροχώρια, 

στο συνεταιρισμό που μετέχουμε τ’ αποφάσισαν

απ’ τα τουριστικά μόνον

αρκούν αυτά ,

απ’ τα τουριστικά μόνον

θα ζήσουμε , γίνεται ; 

στον συνεταιρισμό των γραφειοκρατών 

ποιός να γνοιαστεί 

γιά αρχιτεκτονική, γιά πολιτισμό κι αειφορία,

ανίκανοι κληρονόμοι 

φαντάζουμε στα μάτια των προγόνων, στα μάτια

των παιδιών,

παίρνουν τα μάτια και φεύγουν ,

αδέρφια , γιά την Πολιτική ο λόγος, γιά τα της Πόλης και των Πολιτών,

σχέδιο , στρατηγική , βούληση , πολιτική 

χρειαζόμαστε,

Πολιτικής έχουμε χρείαν , Πολιτικών ανάγκη ,

τούτη η έγνοια μας, 

στις μέρες που έρχονται , της Οικουμένης 

Πολίτες , πρόκληση,

με ανοιχτούς ορίζοντες , στις πονηρές μέρες

που ξανοίγονται μπροστά μας ! 

Ανύστακτη , αδέρφια, 

νά ‘ναι η έγνοια μας !