Ευχαριστήριο πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου
Σήμερα αποφάσισα να αφήσω στην άκρη τα πολιτικά δρώμενα που περιπλέκονται κάθε μέρα φέρνοντας στο νου την άκομψη λέξη «μπάχαλο» και ΔΕΝ ακουμπάω τα οικονομικά μολονότι μας «αναβάθμισε» ο Οίκος Moody επειδή μόλις βγήκα από το σουπερμάρκετ της γειτονιάς μου…
Σήμερα καλώ την προσοχή σας σε μια τάξη συμπατριωτών μας, από άκρη σε άκρη της Ελλάδας που μας εξυπηρετούν αλλά σπάνια τους χειροκροτούμε.
Κάθε χρόνο και περισσότεροι ξένοι επισκέπτονται την Πατρίδα μας και γοητεύονται από τις ομορφιές της και τα ιστορικά της μνημεία. Έχουμε συνεχή αύξηση του τουρισμού και των εσόδων που μας φέρνει και η σκέψη μας μένει ΜΟΝΟ σε ξενοδοχεία και καταλύματα λίγων ή πολλών αστέρων παραβλέποντας το γεγονός ότι ΑΔΕΛΦΗ αναπόσπαστη της φιλοξενίας είναι η ΕΣΤΙΑΣΗ…
Στην Ελλάδα, Τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, λειτουργούν στην εστίαση δεκάδες χιλιάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και απασχολούνται εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι οι οποίοι δεν ικανοποιούν μόνο τις ανάγκες των εκατομμυρίων ξένων τουριστών αλλά και τις κοινωνιολογικά νέες συνθήκες και ανάγκες των ντόπιων συμπατριωτών τους και η δουλειά τους ΔΕΝ είναι εύκολη….
Ποιες είναι οι νέες κοινωνιολογικές ανάγκες;
Στην Ελλάδα των διαζυγίων είναι τεράστιος ο αριθμός μονογονεϊκών οικογενειών με εργαζόμενες μητέρες που δεν προλαβαίνουν να μαγειρεύουν κάθε μέρα…
Στην Ελλάδα που «γερνάει» είναι εκατοντάδες χιλιάδες τα νοικοκυριά «ενός ατόμου» καθώς ζούνε μόνοι τους γυναίκες και άνδρες της τρίτης (της δήθεν χρυσής ηλικίας) εξυπηρετούμενοι από μικρές επιχειρήσεις εστίασης που προσφέρουν νόστιμα φαγητά και μάλιστα σε πολύ «νόστιμες» τιμές με 6 και 7 ευρώ τη μερίδα.
Στην Πατρίδα μας σήμερα είναι εκατοντάδες χιλιάδες τα νεαρά άτομα που ζούνε μακρά από την πατρική στέγη είτε ως εργαζόμενοι είτε ως φοιτητές…
Σε όλους εμάς προσφέρουν με αφοσίωση και αγάπη τις υπηρεσίες τους οι άνθρωποι της εστίασης και σήμερα αυτές και αυτούς σας καλώ να τους χειροκροτήσουμε!…
