Του Γιώργου Καρανικόλα
Το 2009 δια τηλεφώνου δημιουργήθηκε μια μακρινή φιλική σχέση δύο ανθρώπων του αθλητισμού και συγκεκριμένα από τον χώρο του μπάσκετ .
Πρόκειται για τον υπογράφοντα, που από το 2005 έως και σήμερα παράλληλα με το ποδόσφαιρο είναι Διοικητικός παράγοντας και στην ομάδα μπάσκετ του “Α.Ο.Κ Αιγινιακός” και του “μπασκετάνθρωπου” του Α.Ο. Βόνιτσας Αιτωλοακαρνανίας Λάμπρου Αρίδα, παλιού καλαθοσφαιριστή του σωματείου και στη συνέχεια πάνω από επτά χρόνια στη Διοίκηση του .
Όλα ξεκίνησαν εντελώς τυχαία από ένα τηλεφώνημα εκ Βόνιτσας, που ο Λάμπρος ήθελε πληροφορίες για κάποιους παίκτες από Θεσσαλονίκη, τους οποίους πιθανόν να γνώριζε ο … πολυπράγμων από το Αιγίνιο, προκειμένου να τους εντάξει στο δυναμικό της νεοφώτιστης στη Γ’ εθνική κατηγορία της Ε.Ο.Κ ομάδας από τον Αμβρακικό κόλπο .
Έτσι συνεχίστηκαν για αρκετό διάστημα οι συνομιλίες αυτές σχετικά με τα ονόματα των παικτών και όχι μόνο.
Να σημειώσουμε ότι και ο Αιγινιακός εκείνη την εποχή συμμετείχε στο ίδιο πρωτάθλημα επί πολλά έτη, οπότε υπήρχε μια κάπως μπασκετική εικόνα περί του θέματος .
Ώσπου φτάνουμε στον Σεπτέμβριο του 2009, όταν ο Λάμπρος εκ μέρους του Διοικητικού συμβουλίου του Α.Ο. προσκαλεί τον Αιγινιακό σε τριήμερο τουρνουά μπάσκετ στη Βόνιτσα, ως “οικοδεσπότης” μαζί με τον ΓΑΣ Χαλκηδόνας Θεσσαλονίκης, την Νικόπολη Πρέβεζας και εννοείται της τοπικής δικής του ομάδας .
Και φυσικά εθεωρείτο παραπάνω από σίγουρο η από κοντά συνάντηση των δύο πρωταγωνιστών του σημερινού άρθρου μας .
Όμως το ραντεβού αυτό δεν έγινε ποτέ γιατί ο Γενικός Γραμματέας της καλαθοσφαιρικής ομάδας από τη Βόρεια Πιερία υπέστη ένα καρδιακό επεισόδιο την παραμονή και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στην εντατική κλινικη του Νοσοκομείου Κατερίνης και κατά συνέπεια δεν ήταν δυνατή η μετάβαση του στη Βόνιτσα .
Μάταια στην προκαθορισμένη άφιξη των φιλοξενουμένων ο κ. Αριδάς αναζητούσε τον γνωστό του από το Αιγίνιο .
Με τον “Πατριαρχη” του Αιγινιώτικου μπάσκετ Νίκο Μπογιατζή να του λέει με “τρεμάμενη” και “αγωνιώδη” φωνή : “ο Γιώργος είναι στο Νοσοκομείο και δεν ξέρουμε τι μέλλει γενέσθαι” .
Ευτυχώς στην πορεία όλα πήγαν καλά, δόξα τω Θεώ και ομαλοποίηθηκε η υγεία μου, με μόνο ντεσαβαντάζ ότι χάθηκε στον … χρόνο η μακρινή φιλιά, που διαφαίνονταν …
Ποτέ όμως στη ζωή δεν πρέπει να λέμε ποτέ, μιας και τα πράγματα ήρθαν εντελώς διαφορετικά, αφού χρειάστηκε να περάσουν δεκαέξι ολόκληρα χρόνια .
Στο ποδόσφαιρο αυτή τη φορά η ταυτόχρονη άνοδο του Αιγινιακού και του Αμβρακικού Βόνιτσας στη Γ’ εθνική κατηγορία το καλοκαίρι και μάλιστα να αγωνίζονται στον ίδιο όμιλο ήταν η αιτία και η αφορμή .
Την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου με την ευκαιρία του αγώνα του Β’ γύρου ο Καρανικόλας συνόδεψε την ομάδα του στη Βόνιτσα και μάλιστα ήταν αρχηγός της αποστολής της, στο μεγάλο διπλό με σκόρ
4 – 1, που του δίνει πολλές ελπίδες σωτηρίας.
Έτσι μανιωδώς ρώταγε παράγοντες και φιλάθλους της γηπεδούχου ομάδας, μέχρι να “εντοπισθεί” ο Λάμπρος, τελικά αυτή τη φορά η τύχη ήταν με το μέρος τους και έτσι έστω και για λίγο πριν αναχωρήσει η ομάδα το Αιγινίου για το ταξίδι της επιστροφής στην Πιερία συναντήθηκαν επιτέλους οι δύο άνδρες και αφού η χαρά τους ήταν ολοφάνερη έδωσαν την υπόσχεση ότι στο άμεσο μέλλον θα βρεθούν … εκ του σύνεγγυς, με την αλληλοεκτίμηση και τον αλληλοσεβασμό μεταξύ τους να παραμένουν πάντα σε υψηλό επίπεδο .
Ως επίλογο της αληθινής μας ιστορίας να επισημάνουμε ότι ο αθλητισμός ενώνει και οι αποστάσεις πολλές φορές εκμηδενίζονται, για …χάρη της φιλίας !!! .
Στη φωτό μας : Ο Λάμπρος Αρίδας (αριστερά) με τον Γιώργο Καρανικόλα, περιχαρείς, στην ζωντανή γνωριμία του έξω από το Δημοτικό Γήπεδο της Βόνιτσας .
