Γράφει ο Βασίλης Αγιαννίτης
Οι επαγγελματίες της χώρας, ανεξαρτήτου κλίμακας, αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στις διαδικασίες, στην διαχείριση και την εκπροσώπηση. Η φυσική και ηλεκτρονική γραφειοκρατία, ο κυκεώνας των νομοθετικών πλαισίων, οι αναχρονιστικοί νόμοι και τα παλαιολιθικά διατάγματα, παραμένουν στην καθημερινότητα των επαγγελματιών.
Ως ρεαλιστής δεν αφαιρώ αξία από τα τεράστια βήματα των ηλεκτρονικών διαδικασιών που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια, κυρίως με αφορμή τον Covid19. Όμως, λύνουμε λιγότερα προβλήματα από όσα παράγουμε καθημερινά κι αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα για ένα επιτελικό κράτος.
Η κάθε επιχείρηση από μόνη της δεν μπορεί να αντιδράσει, δεν μπορεί να φωνάξει, δεν μπορεί να το παλέψει μόνη της όπως αναφέρεται στη “πιάτσα”. Γι’ αυτό είναι σημαντικοί οι θεσμοί του συνδικαλισμού και του Επιμελητηρίου. Για τον συνδικαλισμό έχω αναφερθεί πολλές φορές ως Πρόεδρος του Σωματείου Εστίασης Κατερίνης και μέλος της EstiasiGreece, ας αναφερθώ και στο Επιμελητήριο.
Ο θεσμός των επιμελητηρίων είναι εξαιρετικά σημαντικός για την οικονομία, την κοινωνία και την πρόοδο. Κι όμως, οι πλειοψηφία των επαγγελματιών πιστεύουν ότι είναι ένας απλός εισπράκτορας του ΓΕΜΗ και των συνδρομών. Αυτό συμβαίνει γιατί η εκάστοτε διοίκηση του Επιμελητηρίου δεν ασκεί ορθή και σωστή επικοινωνιακή μέθοδο ώστε να ενημερώσει τα μέλη της για την χρησιμότητα του Επιμελητηρίου κι αυτο έχει ως αποτέλεσμα, ο επαγγελματικός κόσμος να μη μπορεί να κατανοήσει το ρόλο των Επιμελητηρίων.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι εκλογές των Επιμελητηρίων όλης της χώρας, είναι μία εξαιρετικά σημαντική θεσμική διαδικασία, καθώς τα Επιμελητήρια έχουν ιστορικά κομβικό ρόλο στην εθνική οικονομία και ανάπτυξη. Τα Επιμελητήρια είναι υποχρεωμένα να προστατεύουν τα συμφέροντα τους, να ασκούν πίεση στα θεσμικά όργανα και το κράτος ώστε να επιτύχουν τους αναπτυξιακούς στόχους των μελών τους.
Τα Επιμελητήρια και η Κεντρική Ένωση τους, θα πρέπει να έχουν καθοριστικό ρόλο στην αναδιάρθρωση των νομοθετικών πλαισίων, διατάξεων και διαδικασιών στο άμεσο μέλλον. Είναι επιτακτική ανάγκη και τα μέλη τους πρέπει να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως, πως θα το πετύχουν τα Επιμελητήρια αν δεν αντιλαμβάνονται το ρόλο τους ή απλά δεν έχουν καταφέρει καν να τον επικοινωνήσουν;
Είναι σαφές ότι υπάρχει ανάγκη ανανέωσης, αυτό μας δείχνει ως τώρα η διαδικασία των εκλογών ανά την Ελλάδα. Παραδείγματα όπως ο Γιαγιάκος στα Τρίκαλα που έχασε έπειτα από το 2004 και ο Αγνιάδης στην Βοιωτία όπου έχασε και ολοκλήρωσε την πορεία του στον επιμελητηριακό θεσμό έπειτα από 37 χρόνια, επαληθεύουν το επιχείρημα μου.
Η εμπειρία είναι χρήσιμη όταν επενδύει στην προσδοκία και δεν την καταπίνει ο κορεσμός. Η εμπειρία οφείλει στην υπόσταση της, να είναι φωτεινός φάρος κι όχι προεκλογική μηχανή που παράγει απαξίωση, ειδάλλως μετατρέπεται σε ματαιοδοξία.
Όταν επιμένεις στην θετική ατζέντα, στην καινοτομία, στο νέο ψηφιακό κόσμο που έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εστιάζεις στο μέλλον, τοτε έχεις κάνει το πρώτο βήμα προς την ανάπτυξη. Έπειτα επιμένεις στο πλάνο σου κι αφήνεις τους επαγγελματίες να αποφασίσουν. Το να κυνηγάς τον αρνητισμό, να προσπαθείς να τσαλακώσεις εικόνες και να μιλάς μόνο για τον αντίπαλο, δεν είναι δείγμα εμπειρίας και ευφυΐας αλλά τοξικότητας.
Καλές εκλογές σε όλους!
