Πώς έπεσαν στα μαλακά χωρίς δίκη οι επτά κρατούμενοι στη μεγάλη υπόθεση με τις τηλεφωνικές απάτες και τους 52 κατηγορούμενους που εξιχνιάστηκε από την ασφάλεια Κατερίνης – Η καλοστημένη οργάνωση με τις επτά διαφορετικές κλίμακες στην ιεραρχία.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης τις προηγούμενες ημέρες είχε κατακλυστεί από κατηγορούμενους και θύματα σε μία πρωτοφανή απάτη, με λεία 1,9 εκατ. ευρώ. Ήταν η υπόθεση που εξιχνιάστηκε τον περσινό Απρίλιο ύστερα από πολύμηνη έρευνα της ασφάλειας Κατερίνης. Επτά από τους 52 κατηγορούμενους είχαν οδηγηθεί στις φυλακές ως προσωρινά κρατούμενοι. Ήταν αυτοί οι επτά οι οποίοι πριν την έναρξη της δίκης, κάνοντας χρήση του νόμου, προχώρησαν σε διαπραγμάτευση, τους επιβλήθηκαν χαμηλές ποινές και θα μείνουν για ένα ακόμη μικρό χρονικό διάστημα στις φυλακές. Οι υπόλοιποι θα περιμένουν τη δίκη τον Σεπτέμβριο του 2025.
Οι συγκεκριμένοι επτά φαίνεται πως ήταν ο πυρήνας της οργάνωσης, για τη δράση της οποίας ομολόγησαν. Άλλωστε αυτό αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη της διαπραγμάτευσης. Άλλοι βασικοί εμπλεκόμενοι, όπως οι χάκερς που εξαπατούσαν τα θύματα στέλνοντας συνδέσμους ιστοσελίδων με το προφίλ τραπεζών που κατασκεύαζαν, δεν βρέθηκαν ποτέ. Όπως και οι περισσότερες τηλεφωνήτριες.
Οι επτά που είχαν οδηγηθεί στις φυλακές, καθώς κρίθηκαν προσωρινά κρατούμενοι μετά τις απολογίες τους, ομολόγησαν τις πράξεις τους και διασφάλισαν ποινές από 3 έως 8 χρόνια φυλάκιση, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ποινή – χάδι για ορισμένους, δεδομένων των πράξεων για τις οποίες κατηγορήθηκαν. «Η διαπραγμάτευση δεν επιτρέπεται σε όλες τις περιπτώσεις. Αν διαπραγματευτεί κάποιος κρατούμενος μπορεί να πετύχει μία επιεικέστερη ποινική μεταχείριση», εξηγεί στη Voria.gr ο Γιάννης Κεραμετσίδης, ένας εκ των συνηγόρων υπεράσπισης που διαπραγματεύτηκε με την εισαγγελέα πριν την έναρξη της δίκης. «Όταν η πράξη έχει μεγάλη απαξία ο εισαγγελέας συνήθως δεν δέχεται τη διαπραγμάτευση ή θα προτείνει μία ποινή κάθειρξης που θα είναι δικαίωση για τα θύματα», συμπλήρωσε ο κ. Κεραμετσίδης. Το βέβαιο είναι πάντως ότι τα θύματα δεν πήραν πίσω τα χρήματά τους.
Η διαπραγμάτευση θεσπίστηκε προκειμένου οι κατηγορούμενοι, εφόσον παραδέχονται τις πράξεις τους, να μη μπαίνουν στη διαδικασία της δίκης που σε πρώτο και δεύτερο βαθμό θα κρατήσει αρκετό χρονικό διάστημα. Σκοπός βέβαια είναι να αφαιρούνται υποθέσεις από τα πινάκια και να κλείνουν εξωδικαστικά χωρίς να ταλαιπωρούνται κατηγορούμενοι και διάδικοι. Ωστόσο τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης επιλέγουν συνήθως όσοι είναι ήδη κρατούμενοι. Οι κατηγορούμενοι που είναι ελεύθεροι προσδοκούν κάτι καλύτερο, με συνέπεια η υπόθεση να δικάζεται πάλι και να μην κερδίζεται χρόνος. Επίσης το ερώτημα που ανακύπτει από μία τέτοια διαδικασία είναι με ποιoν τρόπο τελικά η υπόθεση θα φτάσει στο ακροατήριο. Στη συγκεκριμένη, οι αποκαλούμενοι «εγκέφαλοι» μετά τη διαπραγμάτευση δεν θα έχουν θέση στα εδώλια των κατηγορουμένων, ενώ χάκερς και τηλεφωνητές δεν εντοπίστηκαν.
Οι υπόλοιποι 45 κατηγορούμενοι είναι πρόσωπα που φαίνεται να είχαν πιο περιορισμένους ρόλους, όμως δύσκολα θα αναδειχτούν δεδομένης της απουσίας των υπολοίπων. Ωστόσο είναι θέμα νόμου και διαδικασίας.
