Κοκκινολαίμης-(Erithacus Rubecula).
Ο Κοκκινολαίμης ή Καλόγιαννος, έρχεται στην Ελλάδα από τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, για να ξεχειμωνιάσει, ενώ νωρίς την Άνοιξη φτερουγίζει και πάλι για βορειότερες περιοχές.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των κοκκινολαίμηδων, που είναι κατά βάση μοναχικά πουλιά, εκτός της περιόδου αναπαραγωγής, είναι το πορτοκαλοκόκκινο χρώμα στο πρόσωπο, την τραχηλιά και το στήθος, το οποίο και χρησιμοποιεί φουσκώνοντάς το για να τρομάξει τους εχθρούς του. Αποτελεί ένα από τα αγαπημένα πουλιά γι αυτό έχει γίνει «ήρωας» σε πλήθος παιδικών βιβλίων, ελληνικών και ξένων και έχει εμπνεύσει μεγάλους Έλληνες ποιητές όπως τον Γεώργιο Δροσίνη, τον Ηλία Βενέζη και τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Στην Ελλάδα συναντάμε τον κοκκινολαίμη στο βουνό, στον κάμπο, στο δάσος, στην παραλία, σε πάρκα ακόμη και σε κήπους. Και αν δεν τον δούμε μπορεί να ακούσουμε το μελωδικό αλλά και μελαγχολικό του κελάηδημα για το οποίο του έχει δοθεί ο τίτλος “το αηδόνι του χειμώνα”.
Μία στροφή από το ποίημα του Βαλαωρίτη «Ο Καλογιάννος»:
«Μὴ μὲ ρωτᾷς ποῦθ᾿ ἔρχομαι, μὴ μὲ ρωτᾷς ποῦ τρέχω
πατρίδα ἐγὼ δὲν ἔχω
παρὰ τοῦ βάτου τ᾿ ἄγριο, τ᾿ ἀγκαθερὸ κλαρί.
Μὲ δέρνει τ᾿ ἀνεμόβροχο, εἶμαι φτωχὸ πουλί,
Ὁ λόγκος τὸ παλάτι μου, καὶ βιό μου εἶν᾿ ἡ χαρά,
πετῶ, κορνιάζω ξέγνοιαστος οσῶχω τὰ φτερά».
