Είχα την τύχη και ευλογία να παραβρεθώ στον πανηγυρικό εσπερινό της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην ενορία μου, στον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού και Υπαπαντής του Κυρίου.

Τον επισκοπικό θρόνο κοσμούσε με την παρουσία του ένας επίσκοπος που με εντυπωσίασε με την συνολική παρουσία του και την ομιλία του στους πιστούς.

Η απλότητα του, η ευγένεια του στους ιερείς, το χαμόγελο του στα ιεροπαίδια, στα μικρά παραδάκια, η οικειότητα του, η παρότρυνση του προς όλους μας να ψέλνουμε μαζί του, το ζεστό, λιτό, μεστό κήρυγμα του, χωρίς ακατανόητους, φλύαρους, δογματικούς όρους, ήταν αδύνατο να περάσουν απαρατήρητα από το μάτι αλλά και την καρδιά των πιστών.

Ο Επίσκοπος Μυρίνης κ. Αθηναγόρας, Ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μας μίλησε για την τεράστια συμβολή του Σταύρου του Κυρίου στην καθημερινότητα μας. Μας παρακίνησε τον δικό μας Σταυρό να τον σηκώνουμε με υπομονή, χωρίς παράπονο και κλάψα. Να έχουμε αντοχή και να είμαστε δυνατοί στα προβλήματα και στα πάθη που μας βασανίζουν στην ιδιαίτερη κοινωνία που ζούμε.

Μας προέτρεψε να χαμογελάμε, να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με χαμόγελο κι αυτό το χαμόγελο ήταν ζωντανό στο πρόσωπο του. Το έβλεπες πεντακάθαρα. Αγνό, αυθόρμητο, αστραφτερό χαμόγελο που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Χαμόγελο χωρίς προσποίηση και υποκρισία. Χαμόγελο που ενώνει και λόγια που εκφράζουν αλήθειες με απλό, παραστατικό τρόπο.

Χαμογελούσα κι εγώ, ευφράνθηκα πραγματικά. Είχα καιρό να νοιώσω τόσο όμορφα, τόσο άνετα, να αισθανθώ την ουσία του χριστιανισμού, το νόημα των εορτών, των ακολουθιών, των λειτουργιών, των μυστηρίων της εκκλησίας μας.

Ένα ανάλογο χαμόγελο απουσιάζει από τα άγρια βλέμματα μας. Ένα τέτοιο χαμόγελο αγάπης έχει ανάγκη για να ζεσταθεί η παγερή καρδιά μας. Τέτοιους εκπροσώπους, σε όλα τα επίπεδα, χρειάζεται η κοινωνία μας για να ελπίζει, για να ορθοποδήσει.

Γιάννης Τσαπουρνιώτης.