(Του Μάρκου Μπόλαρη)

Λοιπόν, 

σαν τα ποδοσφαιρικά,

άρα με αναξέλεγκτο συναίσθημα,

εκεί καταντήσαμε,

σαν τα οπαδικά της Θύρας τάδε,

άρα με έλλειμμα πολιτικής,

ξεπέσαμε , συνεχίζεται η πτώση,

και στα κομματικά !

Άναυδοι οι πολλοί , τόσον , 

που αποστρέφουν το κεφάλι,

μπούκωσαν,

θύμωσαν,

αγανάκτησαν,

γιαυτό αδιαφορούν !

Κι ένας ανούσιος λόγος,

στα πρωινάδικα και στα δελτία,

λόγος έκπτωσης

ένας λόγος πολιτικού αυτισμού, 

φλυαρία αναντίστοιχη 

με τα μείζονα , τα κρίσιμα, τα καίρια,

φλυαρία στην αγορά,

αντί Πολιτικής επιχειρηματολογίας,

αντί στέριας Πολιτικής πρότασης,

αντί της σημαντικής στόχευσης

στα κρείττονα , στα επείγοντα,

λόγος σύγχυσης, Βαβυλωνία,

«Λόγια για λόγια», καταπώς διαπιστώνει ο Σεφέρης,

«Κι’άλλα λόγια ;», αναρωτιέται,

φτάνει … !

Τι άν είναι σε περιδίνηση η χώρα,

τι κι άν η ακρίβεια του ολιγοπωλίου

εξανεμίζει μισθούς και συντάξεις,

τι κι άν βουλιάζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας

με μεθοδευμένες κινήσεις υπέρ των ιδιωτών,

τι κι εάν αφοπλίστηκαν τα νησιά 

για να στείλουμε τα όπλα στον απερίγραπτο,

τι κι άν η Τουρκία κορυφώνει στο Αιγαίο και την Μεσόγειο με τις νεοεισφερόμενες θεωρίες της γαλάζιας πατρίδας,

τι κι άν η παραγωγική βάση της πατρίδας 

βούλιαξε  

τι κι άν ο αγροδιατροφικής τομέας καταρρέει,

τι κι άν τα Ελληνάκια καταδιώκονται σε υποχρεωτική μετανάστευση,

τι κι άν όσα τυχόν από αυτά επιμένουν να παραμείνουν στο σπίτι τους τιμωρούνται με μισθούς αθλιότητας,

οι άθλιοι του πολιτικού συστήματος 

περί άλλα τυρβάζουν

πομφόλυγες οι τοποθετήσεις, 

ποιός να γνοιαστεί γιά τον Λαό και γιά τον Τόπο, 

παντέρμη Ελλάδα, 

ποιός τάχα γιά τα Νοσοκομεία και τους αγρότες,

και τι μας νοιάζει το Αιγαίο και οι νησίδες, 

η θέση μας, η καρέκλα μας, 

ο καυγάς γιά το πάπλωμα , λέει ο λαός, 

οφθαλμούς έχουσι και ουκ όψονται, 

τι δεν βλέπεται ; 

βουλιάζει , 

οπαδοί εμείς , της Θύρας τάδε, 

συνθήματα, 

κι η Πολιτική μακράν , η λογική μακρύτερα 

χάσαμε το μέτρο , 

καιρός, το κεφάλι σε κρύο νερό 

να βουτήξουμε, 

καιρός το αδιέξοδο κατάματα να ιδούμε,

όχι με συνθήματα δεν λύνεται, 

πάντα καλοί εμείς, 

δεν γίνεται,

πάντοτε οι δικοί μας καλύτεροι, 

όχι , δεν περπατάει , 

στράβωσε τάχα ο γιαλός, 

καιρός να τραβήξουμε χειρόφρενο,

οι ρήτορες της οκάς, 

όλεθρο απεργάζονται, 

τούτος ο Λαός , μιάς πολυαιώνιας 

ιστορικής Διαχρονίας ,

δικαιούται άλλης τύχης, άλλης πορείας, 

άλλης διαδρομής, 

τούτα να θέσουμε στο τραπέζι,

τα μείζονα που μας ενώνουν,

τούτη η πρόκληση σήμερα , 

ομπρός, τον ποιητή ακούστε,

τον Άγγελο Σικελιανό 

στο Πνευματικό Εμβατήριό του,

«Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε

τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα» !