Το μυθιστόρημα Πορφυρό Πέλαγος της Γεωργίας Κακαλοπούλου συνδυάζει με μοναδικό τρόπο την ιστορία και το μυστήριο, ταξιδεύοντας τον αναγνώστη σε δύο διαφορετικές χρονικές εποχές, γεμάτες αγωνία, επιβίωση και συγκίνηση.
Η αφήγηση της συγγραφέως είναι κινηματογραφική, γεμάτη ένταση και συναισθηματική φόρτιση, και το βιβλίο ξεδιπλώνει μια πολυδιάστατη πλοκή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε δύο παράλληλους κόσμους: το παρελθόν του 1922, όπου η νεαρή Ρόδη παλεύει να επιβιώσει μέσα στη Μικρασιατική καταστροφή, και το παρόν, όπου η Έμμα, μια γυναίκα με αμνησία, προσπαθεί να ανακτήσει την χαμένη της μνήμη και να βρει τη θέση της σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήρια και αντιφάσεις.
Στο πρώτο σκέλος, η Ρόδη βιώνει την απόλυτη καταστροφή του Κιρκιντζέ και ζει με τη διαρκή απειλή των Τούρκων αντάρτων, ενώ η Έμμα, από την άλλη, αγωνίζεται να κατανοήσει τα γεγονότα του παρελθόντος και να ανακαλύψει την αλήθεια για τη ζωή της, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να αποδεχτεί το χάρισμα που κληρονόμησε από τη Ρόδη.
Το μυθιστόρημα αγγίζει θέματα όπως η επιβίωση, η οικογενειακή ενότητα, η θυσία και η ελπίδα μέσα από σπαρακτικά και κινηματογραφικά σκηνικά, χωρίς να παραμελεί τον συναισθηματικό αντίκτυπο των ιστοριών των χαρακτήρων.
Οι δυο ηρωίδες, αν και ζουν σε διαφορετικές εποχές, βιώνουν παρόμοιες συναισθηματικές καταστάσεις, καθώς αναγκάζονται να αναμετρηθούν με τις προκλήσεις του κόσμου γύρω τους και να ανακαλύψουν ποιοι πραγματικά είναι και τι θέλουν.
Η συγγραφέας, με έναν συνδυασμό ρεαλισμού και φαντασίας, προσφέρει στον αναγνώστη όχι μόνο μια έντονη ιστορική καταγραφή, αλλά και μια εμπειρία γεμάτη έντονα συναισθήματα, οράματα και φανταστικά στοιχεία που ενισχύουν την ατμοσφαιρικότητα του έργου.
Η Ρόδη, με τη δυνατότητα να προαισθάνεται τα μελλούμενα και να βλέπει οράματα, προσφέρει στην ιστορία μια υπερφυσική διάσταση που ενσωματώνεται αρμονικά με το ρεαλιστικό στοιχείο της αφήγησης.
Στο τέλος, το Πορφυρό Πέλαγος είναι ένα βιβλίο γεμάτο μυστικά, συναισθηματική ένταση και ιστορική δύναμη, που δεν αφήνει τον αναγνώστη αδιάφορο.
Το έργο ενσωματώνει με δεξιοτεχνία τον πόνο και την ελπίδα, την απώλεια και την αναζήτηση της ταυτότητας, ενώ παράλληλα αποτυπώνει την αγωνία και τη διαρκή πάλη των ηρωίδων με το παρελθόν τους.
