Μετά την διπλή συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στις τελευταίες εκλογές,
την αποχώρηση του Α.Τσίπρα από την προεδρία του κόμματος και την εκλογή
της νέας ηγεσίας, αναμέναμε μια ευρεία εσωκομματική συζήτηση για τα λάθη
που έγιναν και για την από εδώ και πέρα στρατηγική του κόμματος,
προκειμένου η Αριστερά να συνεχίσει να παραμένει ηγετική δύναμη στη
μεταμνημονιακή εποχή και ως τέτοια να βρεθεί ξανά σε θέση κυβέρνησης.
Μετά τις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές, η ηγετική ομάδα του κόμματος,
με εντολέα το νέο πρόεδρο, παρακάμπτει και απαξιώνει συστηματικά
συλλογικές διεργασίες και αποφάσεις, ενώ αποστασιοποιείται από θέσεις
αρχής και καταστατικές λειτουργίες του ίδιου μας του κόμματος.
Από την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το Παλαιστινιακό ζήτημα και την
τοποθέτησή στο ΣΕΒ για τις σχέσεις κεφαλαίου – εργασίας, έως τις «εντολές»
για διαγραφές ιστορικών στελεχών και πρώην υπουργών της κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ, εμπεδώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο ότι το κόμμα πλέον θα
λειτουργεί υπό το δόγμα «ενός ανδρός αρχή» και κάθε κομματική λειτουργία
πλέον θα φαντάζει ανούσια.
Η κορύφωση δε, αυτής της πορείας, ήρθε με τη διχαστική εισήγηση του
προέδρου στην Κεντρική Επιτροπή, η οποία έρχεται να επισημοποιήσει και να
νομιμοποιήσει τον κανιβαλισμό, την χλεύη και την απαξίωση οποιασδήποτε
διαφοροποίησης, καθώς και να εισάγει νέα ήθη όσον αφορά τον εσωτερικό
διάλογο. Ένας διάλογος ο οποίος, ο οποίος μέχρι πρότινος λάμβανε χώρα με
την μορφή fake news, δολοφονίες χαρακτήρων στα κοινωνικά δίκτυα και
τοξικότητα. Την ίδια στιγμή που η ηγεσία διερύγνυε τα ιμάτια της για την
ενότητα, τροφοδοτούσε τα media με αήθεις δηλώσεις και γεγονότα που
προσεγγίζουν την “λογική της κλειδαρότρυπας”.
Ο λόγος της αποχώρησής μας είναι καθαρά πολιτικός και ιδεολογικός.
Είναι η απόλυτη διαφωνία μας με τον νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ό,τι πλέον
πρεσβεύει. Έναν ΣΥΡΙΖΑ που οδηγείται μακριά από τις αρχές και τις θέσεις
της ριζοσπαστικής αριστεράς και που με βάση τις εκφρασμένες απόψεις του
αρχηγού του, προσεγγίζει νεοφιλελεύθερες θέσεις. Οι ευθύνες της ηγεσίας του
κόμματος, ήταν και είναι καθοριστικές γι’ αυτή την πορεία.
Η επιλογή της αποχώρησης δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Είναι όμως μια
πράξη ευθύνης καθώς δεν μπορούμε να γινόμαστε μάρτυρες αλλά και
συνυπεύθυνοι\ες της ταχύτατης μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μόρφωμα με
απροσδιόριστη πολιτική ταυτότητα. Ένα κόμμα που απομακρύνεται από
οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει τις ιδρυτικές του αρχές, τις ιδέες και τα οράματα
που υπηρετήσαμε, αλλά και τους αγώνες που από κοινού δώσαμε με
συντρόφους/ισσες εντός του και στην κοινωνία. (*)
Αμανατίδης Χάρης
Αρβανίτη Μαίρη, πρώην μέλος Ν.Ε.
Δημητσάκης Φίλιππος
Κάργα Αναστασία
Κάργα Βαΐτσα
Καστόρης Αστέριος, πρώην βουλευτής και μέλος συντονιστικού γραφείου Ν.Ε.
Κουμαντάκη Ελένη
Κατσαμάγκα Λουκία
Μητρόπουλος Αντώνης
Μουκριώτου Βασιλική
Μπέση Σταματία
Ορφανίδης Λάζαρος
Ορφανίδου Ελένη
Παπαθανασίου Νίκος
Πελάγου Άρτεμις
Ρεμπατσιός Αριστείδης, πρώην αναπληρωτής συντονιστής Ν.Ε
Συμεωνίδης Στάθης, πρώην μέλος συντονιστικού γραφείου της Ν.Ε
Τερζή Αναστασία
Τουμάζος Χρήστος
Τριανταφυλλίδου Ελένη
Τριανταφύλλου Γιώργος
Χαϊλατζίδου Βέτα
Χατζηστογιάννης Νίκος, πρώην μέλος συντονιστικού γραφείου της Ν.Ε
(*): υπάρχει μεγάλος αριθμός πρώην μελών που συνυπογράφουν το κείμενο,
που δεν επιθυμούν την δημοσιοποίηση των ονομάτων τους.
